Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Καλή σχολική χρονιά





Προχθές, 11.9.2012, στο blog “Άρες μάρες... κουκουνάρες” (ή/και “Νιόβη”…) της Τζίνας, διαβάσαμε αυτό:


Καλή Σχολική Χρονιά

Σπάνια πια μπαίνω εδώ μέσα..
Πάντα σας διαβάζω όλους μη νομίζετε..
Όμως διάθεση να αποτυπώσω σκέψεις και γεγονότα ... ούτε για δείγμα.
Κι όχι πως δεν υπάρχουν..
Ας είναι καλά η ζωή...
Πάντα κάτι συμβαίνει...

Σήμερα τ'αστροπελέκια πήγαν μόνα τους στον αγιασμό του σχολείου.
Δεν ήθελαν να τα συνοδέψω.
Μεγάλωσαν βλέπεις..
Πρώτη γυμνασίου ο μικρός ... δευτέρα ο μεγάλος..
Τους άκουγα το πρωί που τα συζητούσαν ενώ ετοιμάζονταν.
Το ζελέ στο μαλλί πήγαινε κι ερχόταν και οι εναλλαγές μπλουζών μπροστά στον καθρέφτη κατάφεραν να με ζαλίσουν..
Τελικά ο μεγάλος κατέληξε σε πένθιμη επιλογή (μαύρη βερμούδα με μαύρη μπλούζα) που ταιριάζει απόλυτα με την εφηβική του διάθεση (πότε πάνω πότε κάτω)  κι ο μικρός - ευτυχώς - αποφάσισε να σπάσει το χακί με λευκό μπλουζάκι.
Ούτε λόγος φυσικά να με ρωτήσουν ή να πάρουν την γνώμη μου.
Κι έτσι έμεινα πίσω..
Και νιώθω παράξενα να μην είμαι εκεί μαζί τους
Ας είναι...
Τα παιδιά μεγαλώνουν κι ανοίγουν τα φτερά τους..
Χρόνια τώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης..
Καλή σχολική χρονιά λοιπόν σε όλους, μαθητές, δασκάλους, καθηγητές και γονείς!!
Τα φιλιά μου! 


Για το ίδιο θέμα και με την ίδια αφορμή, πριν από τρεις ημέρες, στις 10.9.2012, στο blogAspa Online” της Άσπας, διαβάσαμε αυτό:


Τα περάσαμε όμορφα...

Βγήκαμε το απόγευμα για τα τελευταία ψώνια: Το τσαντάκι φαγητού της Εβίτας. Μπήκαμε στο κατάστημα και την άφησα να διαλέξει όποιο θέλει.
- Αυτό θέλω.
- Είναι πανέμορφο!
- Να το πάρω;
- Να το πάρεις.
- Να πάρουμε και καινούργιους μαρκαδόρους; Θα μας ζητήσει σίγουρα η κυρία. Τους χρειαζόμαστε.
- Να πάρετε.
- Και μπλοκ ζωγραφικής; Να το πάρουμε από τώρα για να μην το παίρνουμε την επόμενη φορά;
- Να το πάρετε.

Μετά πήγαμε στο super-market για να πάρουμε φρούτα και σνακ για το σχολείο.
“Πάρτε ό,τι θέλετε” (από τα επιτρεπόμενα), τους είπα.
“Πόσα να πάρουμε;
“Όσα θέλετε. Όσα χωράνε στο ντουλάπι και στο ψυγείο. Ας τα ψωνίσουμε όλα σήμερα.”
Δεν τους είχα ξαναπεί ποτέ “πάρτε όσα θέλετε”. Έκαναν σαν παλαβά από τη χαρά τους. Έτρεχαν στους διαδρόμους και γέμιζαν το καροτσάκι και γέλαγαν και διασκέδαζαν.
“Μην τυχόν τα γράψεις στο blog σου μαμά!” είπε η Εβελίνα.
“Και γιατί να μην το γράψω;
“Γιατί θέλω να τα γράψω εγώ στο δικό μου! Γιατί περνάμε τέλεια!”

Μετά μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Είχε ήδη νυχτώσει και ήταν αργά. Μόλις στρίψαμε στο στενό μας, τους είπα: “Μια και είναι η τελευταία μέρα των διακοπών, να πούμε κι ένα “τα περάσαμε όμορφα;”
“Ε ας πούμε” είπαν και οι δύο.

Τα περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα,
τα περάσαμε όμορφα και τούτη τη χρονιά.
Καληνύχτα, καληνύχτα, καληνύχτα και όνειρα γλυκά.

“Είχαμε καιρό να το πούμε αυτό το τραγούδι.” είπε η Εβίτα. Από τότε που ήμουν μικρή. Δεν το θυμόμουν ότι είναι τόσο… γελοίο.”
Κόντεψε να μου φύγει το τιμόνι από τα χέρια από τα γέλια… Και μετά δαγκώθηκα. Αχχχ… Το παλιό αγαπημένο τους παιδικό τραγουδάκι τους φαίνεται πλέον γελοίο. Μεγάλωσαν. Τα χρόνια περνάνε σαν νερό και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να τα σταματήσω. Όσο και αν γράφω, όσο κι αν φωτογραφίζω, όσο κι αν προσπαθώ να παγιδεύσω τις στιγμές, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να τα σταματήσω.  Αύριο τα κορίτσια ξεκινάνε τη Δευτέρα και την Τετάρτη. Δεν εξηγείται… Απλά δεν εξηγείται.
Καλή τους χρονιά. Καλή χρονιά σε όλα τα παιδιά. Να είναι χαρούμενα και να τη ζήσουν με ξεγνοιασιά και παιδικότητα, όπως τους αξίζει.  Καλή χρονιά και καλή δύναμη σε εμάς τους γονείς αλλά και στους δασκάλους των παιδιών μας. Ας κάνουμε όλοι μαζί τη χρονιά να αξίζει.

Εν κατακλείδι, επιτρέψτε μου να προσθέσω μια πικρή γελοιογραφία, για το πώς νοείται για κάποιους (ακόμα και δασκάλους…) η εκπαίδευση…



ΠΗΓΗ:

Δεν υπάρχουν σχόλια: