Πριν από μία εβδομάδα, στις 5.9.2011, στο blog “Memoryland” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:
Στρίβειν διά του υπογράφειν
Τα υπογράφουν όλα, κανένα πρόβλημα. Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα, αποκρατικοποιήσεις. Κανένα πρόβλημα ούτε με τίς ανακοινώσεις. Τα ανακοινώνουν όλα. Εννιαίο μισθολόγιο, επανίδρυση δημοσίου, υγείας, παιδείας, δικαιοσύνης, απελευθερώσεις και δεν συμμαζεύεται. Kαι στα οράματα κανένα πρόβλημα. Οραματίζονται αβέρτα. Και αφού τα υπογράψουν όλα, αποσύρονται κατόπιν στην "αντιμνημονιακή αντίσταση". Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.
Αλλα να τελείωνε εκεί το καλαμπούρι, καλώς, θα το αποδίδαμε στο "βαθύ Πασόκ" και στο στραβό το κράτος. Εκείνο όμως που με παλαβώνει, γιατί δεν υπακούει ούτε σε κομμουνιστικούς ούτε σε καπιταλιστικούς κανόνες, ειναι να υπάρχει κόσμος να δουλεύει και να μην πληρώνεται για μήνες και χρόνια. Αυτό δεν υπάρχει αδέλφια σε κανένα οικονομικό, επανασταστικό και εργατικό μανιφέστο, ούτε του πιο παλαβωμένου αναρχικού.
Οταν προσλαμβάνεις κάποιον τον πληρώνεις. Να το πούμε κι αλλιώς για να συννενοούμεθα. Αν δεν έχεις να τον πληρώσεις, δεν τον προσλαμβάνεις, δεν ξεκινάς κάν τη δουλειά. Και άν τυχόν χρεωκοπήσεις στο ενδιάμεσο και δεν μπορείς να τους πληρώσεις όλους με όσους άρχισες, τότε απολύεις μια μερίδα και συνεχίζεις. Άπλούστατο. Δεν γνωρίζω καμμία άλλη παραλλαγή της φάσης που λέγεται Εργασία.
Στο τελευταίο μου τηλεφώνημα με τη γενέτειρα, μέτρησα πάνω στη συζήτηση τουλάχιστον 10 οικογενειακά μου πρόσωπα και γνωστούς που ναι μέν δουλεύουν λέει, αλλα δεν πληρώνονται. Μερικοί για πάνω απο χρόνο. Σε οικοδομικά , σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, σε σούπερ μάρκετ, σε νοσοκομεία, ακόμα και στον Δήμο. Μα πώς επιτέλους ζούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Eίπαμε, νάχουμε ενα δικό μας είδος σοσιαλισμού. Αλλά να μην παλαβώσουμε κιόλας κι απο την πολύ σοσιαλιστική ευημέρια.
Μέσα σε τούτη τη χρονιά, το ελληνικό ζήτημα πιθανώς να φτάσει στο τέλος του. Η διάγνωση της ελληνικής ασθένειας είναι γνωστή και χρονίζουσα. Πρόκειται για ενα κράτος που η διαφθορά και ο παραλογισμός το έχει τσακίσει, και έχει άμεση ανάγκη μιας ριζικής και άμεσης επανίδρυσης. Σε όλα τα επίπεδα. Αυτό έχει γίνει πλέον αντιληπτό και απο τους ξένους. Η Τρόικα αποχώρησε διαπιστώνοντας πως ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας δεν έχει την παραμικρή διάθεση να αλλάξει το παραμικρό. Κανείς απο τους ελληνες εκλεγμένους δεν θέλει κάν να κυβερνήσει την Ελλάδα. Ολοι ενδόμυχα προτιμούν μια απόλυτη καταστροφή που θα σαρώσει τα πάντα.
Εφυγαν λοιπόν, πιθανότατα αφήνοντας πίσω τους κάποια σαφή και τετελεσμένη προειδοποίηση. Σύντομα, και όταν επιστρέψουν, θα ξέρουμε και το τέλος του δράματος. Αδύνατον να συνεχιστεί κι άλλο η σημερινή παραλυσία και κοροιδία. Ισως για λίγο ακόμα να συνεχίσουμε τον στρουθοκαμηλισμό μας με κάποια γελοία δημοψηφίσματα κι εκλογές. Οι αποφάσεις όμως θα έρθουν απο έξω. Και πολύ σύντομα.
ΠΗΓΗ:
http://locus-editorium.blogspot.com/2011/09/blog-post_05.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου