Στις 22.11.2007, στο blog “Μορφές του χρόνου (Καιάδας) ” διαβάσαμε αυτό:
Άλλη μια νύχταΕίναι κι αυτή μια νύχτα που θα περάσει
με ή χωρίς εσένα η αυγή θα την διαδεχθεί .
Τι κι αν εγώ πνίγομαι ;
τι κι αν προσπαθώ για όλα
αυτά να σου μιλήσω ;
για νύχτες δίχως αφή
δίχως όσφρηση και γεύση καμιά .
νύχτες μονότονες
που καταλήγουν
στα ίδια πάντοτε παγωμένα πρωινά .
Αίσθηση κρύου μέταλλου
σαν τανάλια
να σου σφίγγει την καρδιά .
Κι εγώ να γίνομαι
ολοένα και πιο γλυκανάλατος .
Οι λέξεις μου να σχηματίζουν
κλισεδάκια ολοένα και πιο σαχλά :
« Πετώντας πέτρες δεν
σβήνεται το φεγγάρι »
ή
«μετρώντας τ’ αστέρια δεν έρχεται ο ύπνος» .
Κι εγώ πάλι δίπλα σου .
Δίχως φασαρία και
τυμπανοκρουσίες
μα εσύ να μην το νοιώθεις
τίποτα να μην καταλαβαίνεις .
Ως πότε;
Σε τι να ελπίσω υπομένοντας
τις απανωτές σου κρίσεις ;
Περνάνε οι μέρες , οι μήνες , τα χρόνια .
Πόσες νύχτες δεν ήταν σαν κι αυτή ;
Ίδιες κι απαράλλαχτες .
Χωρίς να βρίσκεις ποτέ το θάρρος
μα ούτε και ποτέ να σε κυριεύει
η υπέρτατη απελπισία !
Όλα σε τόνους πλάγιους
και χρώματα μουντά .
Αν είναι κάτι που δίπλα σου καλά το έμαθα
είναι το να μισώ με όλη μου την ψυχή
τις ‘‘ χρυσές μετριότητες ‘‘ !
Κι εσύ :Χωρίς να μεθάς από ηδονή
ή ν’ αυτοκτονείς από την πίκρα . . .
γυναίκα που προσποιείται τον οργασμό της,
εκείνον που ποτέ δεν έρχεται ,
κοροϊδεύοντας άραγε ποιόν ;
Μήπως εκείνον που έχει ήδη γυρίσει πλευρό
και ροχαλίζει ;
Ναι στα σίγουρα
κι ετούτης της νύχτας οι ώρες
προς κάποια αυγή θ’ αργοκυλήσουν .
Θα έλθει όμως μια νυχτιά που η δικιά μου
– επιτέλους –
η αυγή θα την διαδεχθεί .
Μόνο που τότε εσύ δεν θα είσαι πιά εκεί .
Μα ακόμα περισσότερο
τότε
ούτε κι εγώ δεν θα είμαι σε θέση
την απουσία σου ν’ αντιληφθώ . . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου