Στις 13.7.2008, στο blog “Η ζωή είναι ωραία (Ανάταση)”, της “Σοφίας Κου”, διαβάσαμε αυτό:
Η παγίδα με το “τυράκι”…
Παρακολούθησα χτες την πορεία ενός μπλόγκερ που ζητούσε να περιληφθεί στα χοτ μπλογκς, αυτό τον «θεσμό» του Παθ...
Τελικά μέσα σε λίγες μόνον ώρες το κατάφερε...
Όχι λέγοντας κάτι ιδιαίτερο αλλά ούτε και κάτι άσχημο. Μόνο κάνοντας εκκλήσεις με αυτοσαρκασμό και μάλλον σατιρίζοντας την όλη διαδικασία. Όποιος και να ναι ο μπλόγκερ, όποιος και να ναι ο τρόπος του, με προκάλεσε να ξανασκεφτώ για το «τυράκι», που μας προσφέρεται από παντού γύρω μας, και μας παγιδεύουν στην -εν προκειμένω- ανάγκη μας για πρωτιά, για ανάδειξη, για υπεροχή έναντι άλλων, για επιβράβευση.
Ειδικά σ' αυτή την περίπτωση η πρωτιά έχει να κάνει μόνο με την ποσότητα μια κι ο «κριτής» είναι μια μηχανή που μετράει μόνο νούμερα...
(Υπάρχει ιδέα να γίνει κάτι αντίστοιχο με μετρητή ποιότητας -προφανώς κάποιους ανθρώπους-εθελοντές... θα δούμε..)
Μες στο εξάμηνο που παρακολουθώ λίγα μπλογκς βλέπω καθαρά ποιοι έχουν πέσει στην παγίδα, ποιοι τη χλευάζουν, ποιοι την αγνοούν.
Και παγίδα βέβαια εννοώ την ΤΕΛΙΚΗ παγίδευση του εαυτού μας σ' αυτή την διαστρεβλωμένη ανάγκη μας.
Επειδή είμαι και γω ένα πεινασμένο ποντικάκι, κι ο άλλος δεν είναι τόσο «άλλος», αλλά πτυχή του εαυτού μου, εγώ πρώτη και καλύτερη ξαναβάζω τον εαυτό μου απέναντι και του θυμίζω: πρόσεχε το τυράκι!!!
Αλλού μας προσφέρουν και κοψίδι. Και εκεί τα πράγματα είναι πολύ-πολύ δύσκολα για κάποιον αγύμναστο σαν και μένα...
ΠΗΓΗ:
http://anatash.pblogs.gr/2008/07/h-pagida-me-to-tyraki-.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου