Πέρσι, τέτοια ημέρα, δηλαδή στις 6.4.2010, στο blog “Ελαφηβολιών” της Βάσσιας, ανήμερα στα γενέθλιά της (και, συνεπώς, συνοδεία μιας τούρτας… σε φωτογραφία!...), διαβάσαμε αυτό:
Σαράντα και 5 ως πενήντα παρά 5
Και..... βρέθηκα στο μέσο της ζωής (μου)
Κι είναι όμορφα (κι) εδώ!
(άτιτλο)
Από το απαλό δέρμα ενός μωρού
την αθωότητα ενός παιδιού
μέχρι την άκρη της έχθρας
της κριτικής
κι από τις όχθες του πάθους
του ενήλικα πόνου
ως το τέλος της μοναξιάς
είμαστε αυτό που υπήρξαμε
μετρημένοι σε όλα τα μήκη
πεσμένοι σε όλα τα βάθη
όρθιοι σε όλα τα ύψη
δεν είμαστε μόνο η απώλεια
ούτε το λάθος
δεν οριζόμαστε από την ώρα
της αρετής
ούτε της αγάπης
δεν μας εξωραΐζει
η καλή πράξη
δεν μας καταδικάζει
η "πτώση"
είμαστε η πρόσθεση στιγμών
η αφαίρεση χρόνων
πολλαπλάσια της αθωότητας
και στη διαίρεση
δεν θέλουμε ακέραιους αριθμούς
είμαστε ότι υπήρξαμε
γνωρίσαμε , υποφέραμε
χωρίς τα στίγματα
της μνήμης
θα γράφαμε
μηδέν εις το πηλίκο.
ΠΗΓΗ:
http://elafivolion.blogspot.com/2010/04/5-5.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου