Στις 4.5.2009, στο blog “Να λέμε ουρανός κι ας μην είναι” της Ιππολύτης, διαβάσαμε αυτό:
Ερωτήματα που με “βασανίζουν” για τους μετανάστες και λαθρομετανάστες
Ως σύνορο της Ευρώπης προς Ανατολάς (τουλάχιστον μέχρι σήμερα), είμαστε αποδέκτες ενός μεγάλου, πολύ μεγάλου αριθμού λαθρομεταναστών.
Ανθρώπων "χωρίς ή με επαγγελματικές δεξιότητες" που φεύγουν από τον τόπο τους με κίνδυνο της ζωής τους, χρεωμένοι με ένα μεγάλο αν όχι τεράστιο ποσό για να ταξιδέψουν σε άθλιες συνθήκες με βάρκα την ...ελπίδα μίας καλύτερης ζωής, έχοντας ως στόχο αρκετοί από αυτούς να γυρίσουν στην πατρίδα τους.
Ποιός σώφρων νούς θα εγκατέλειπε τον τόπο του εάν είχε εργασία, ένα ελάχιστο εισόδημα που θα του επέτρεπε όχι να ζεί αξιοπρεπώς, αλλά πρωτίστως να επιβιώνει -βαριά η λέξη ζωή- (με προσδόκιμο όριο επιβίωσης τουλάχιστον τα 50 έτη), ποιός θα εγκατέλειπε την οικογένειά του, τους αγαπημένους του, τις σταθερές του; (εάν είχε)
Θυμάμαι σοκαρισμένη, τη συνέντευξη στο Σ.Θεοδωράκη της αφρικανής πόρνης, που είπε: Ακόμη και να ήξερα ότι θα ερχόμουν στην Ελλάδα για να γίνω πόρνη θα ξαναερχόμουν, θα είχα τουλάχιστον κερδίσει να παρατείνω το προσδόκιμο της ζωής μου πέραν των 42 ετών.
Μήπως για χιλιάδες συνανθρώπους μας, κατοίκους αυτού του πλανήτη, η αθλιότητα ξεπέρασε τα όριά της; ξεπέρασε και τη δυνατότητα κατοχής ενός πιάτου ρυζιού;
Πλάι σε όλους αυτούς σαφώς και υπάρχουν οι μαφίες, κινέζικη, ρώσικη δεν ξέρω τι άλλο.
Οι άνθρωποι -εκμεταλλευτές, οι "νταβατζήδες των σωμάτων και των ψυχών". Απίστευη η ανθρώπινη επινοητικότητα όταν πρόκειται να εκμεταλλευθεί.
Θα αντιμετωπίσουμε με τον ίδιο τρόπο τους μεν και τους δέ; Mας αρκεί η απέλαση κάθε λαθρομετανάστη στην πατρίδα του;Ποιά πατρίδα; αυτή που δεν μπορεί να του εξασφαλίσει τα ελάχιστα; που τον ανάγκασε σε φυγή;
Ποιό είναι το αίτημά μας; Εχω μπερδευτεί.
Που φθάνει η αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός και ο διεθνισμός μας; στο περιβαλλοντικό σώσιμο του πλανήτη και εκεί εξαντλείται; και όσον αφορά τις υπάρξεις του; δεν πειράζει και ας φυτοζωούν, δεν πειράζει και εάν δεν επιβιώσουν; μακριά από εμάς, κι ότι θέλει ας γίνει;
Πέραν των αξιοθαύμαστων για μένα προσπαθειών αρκετών ΜΚΟ, ποιά είναι η στάση των παγκόσμιων θεσμών, ποιά είναι η στάση η δική μας; προς ποια μεριά θα αγωνιστούμε, θα πιέσουμε ; Μπορούμε και πρέπει να διαμορφώσουμε συνθήκες τουλάχιστον ανθρώπινες στις χώρες τους για να μπορούμε να αιτούμεθα επαναπατρισμό; (αδιανόητο μάλλον )
Ποια αγορά κυριάρχησε και έφερε την κατάσταση για εκατομμύρια ανθρώπους σε αυτό το ελεεινό σημείο; η ντόπια δική τους; εάν δεν απατώμαι η δική μας, νεοφιλελεύθερη αγορά κατίσχυσε.
Ως Ευρώπη υπογράψαμε με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου για την σταδιακή μείωση και εξάλειψη των δασμών στ'αγροτικά προιόντα με στόχο "υποτίθεται", να βοηθήσουμε τις οικονομίες του τρίτου κόσμου. Αυτά τα προϊόντα μας έχουν κατακλύσει ή τα μεταλλαγμένα αμερικάνικα; ποιούς αγρότες υποστηρίξαμε;
Προχθές στην Εργατική Πρωτομαγιά (βγήκα μετά από πολλά χρόνια), συνάντησα την βορειοαφρικανούς νέα παιδιά που αιτούντο ένα καλύτερο μέλλον. Ποιός μπορεί να τους το αρνηθεί; Εγώ πάντως όχι.
Το αρνούμαι στον εγκληματία, στον "νταβατζή" και βεβαίως θα συναινέσω σε σκληρά κατασταλτικά μέτρα εναντίον τους, είτε στον εθνικό είτε στον ευρωπαϊκό είτε στον παγκόσμιο χώρο.
Δεν μπορώ όμως και δεν επιθυμώ να το αρνηθώ στους χιλιάδες ανθρώπους που ήρθαν και θα έρθουν, προετοιμασμένοι ν'απασχοληθούν σε επαγγέλματα που εμείς οι γηγενείς δεν αγγίζουμε. Και όσο η κατάσταση χειροτερεύει τόσο θα επιθυμώ να ανήκω (θέλω πλέον να το πράξω) στις "εναλλακτικές ομάδες" που βλέπουν την ανθρώπινη διάσταση στους "κακόμοιρους" ξένους και στην "απέλαση" εγκληματική διάθεση (δανείζομαι φράση από το άρθρο της Λ.Κέζα -Απρόσκλητοι Μουσαφίρηδες
Καλή μας Ανοιξη και πολύ καλή στους λαθρομετανάστες.
ΠΗΓΗ:
http://beoyt.blogspot.com/2009/05/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου