Πριν από ένα μήνα, στις 14.9.2010, στο blog “Ελαφηβολιών” της Βάσσιας, διαβάσαμε αυτό:
…αμυνόμενοι…
Αρματώνεται πολλές φορές η ψυχή μας. Χωρίς να το θέλει. Μαζεύεται σε μια γωνιά προσπαθώντας να ερμηνεύσει, να καταλάβει, να αποκρούσει τις επιθέσεις.
Συνήθως την βρίσκουν πάντα απροετοίμαστη. Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο να δει με άλλα μάτια, πλην τα δικά του. Κι αυτό είναι το λάθος που πληρώνει, και συνήθως ακριβά.
Πως όμως μπορείς να πειστείς να σκέφτεσαι έτσι όπως σου είναι ξένο προς εσένα.
Να παρακολουθείς και να αναζητείς συνεχώς , πίσω από κάθε πράξη, κάθε λέξη, κάθε βλέμμα, μία άλλη εξήγηση.
Αθώοι οι άνθρωποι; Αθώοι, μέχρι να αποδειχθούν ένοχοι. Κι όταν αποδειχθούν; Τι αλλάζεις στην οπτική σου; Τι αλλάζει στη ζωή σου; Όλα και τίποτα. Μπορεί να γυρίσει ανάποδα ο κόσμος σου, να παγώσει η ψυχή σου, αλλά για λίγο. Για όσο χρειαστεί να την ζεστάνει ξανά εκείνος ο αθώος άνθρωπος, που θα είναι φίλος σου, θα είναι περαστικός, θα είναι όμοιός σου.
Αξίζει να ζεις σε μία μόνιμη επιφυλακή; Να εξουθενώνεσαι αναζητώντας την αιτία πίσω από κάθε τι που συμβαίνει; Καραδοκώντας μέχρι εν τέλει να βρεις αυτό που θα σε πληγώσει; Κι έτσι να σηματοδοτείς μια σειρά γεγονότων, που αν είχες άλλη συμπεριφορά, πιθανόν και να εξελίσσονταν διαφορετικά;
Όχι, δεν αξίζει. Γιατί δεν αξίζει σε σένα. Κι αν αυτό σε κάνει εύκολο στόχο, υπάρχει ασπίδα, και δεν είναι άλλη παρά η αντίσταση στην ομοιότητα σου μαζί του. Δεν του μοιάζεις καθόλου, κι αυτό είναι η νίκη σου.
Θα μου πεις, τι θα κάνεις τόση οργή, τόσο θυμό; Το άδικο που στριμωγμένο μέσα σου αναζητά διέξοδο; Αφήνεις το χρόνο να κυλήσει, κι ας φαντάζει δειλία ή φυγή. Μέχρι που η οργή δεν έχει τι να κάνει και ξεθυμαίνει, μέχρι που η αδικία, βρίσκει την αντίθετη πορεία, και κινείται προς τον ένοχο. Κι όλον αυτό το καιρό, η αρματωμένη και μαζεμένη στη γωνιά ψυχή μας, θεριεύει και γίνεται πιο δυνατή.
Μπορεί να μην γνωρίζει πότε θα της επιτεθούν ξανά. Έμαθε όμως να μην τραβιέται πίσω!
***
"Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας".
[από το "Σύννεφο με παντελόνια" – Vladimir Mayakovsky]
ΠΗΓΗ:
http://elafivolion.blogspot.com/2010/09/blog-post_14.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου