Πριν από ένα μήνα, στις 15.10.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Μαριονέτες;…
'Αλλη μια χρονιά.... πάλι τα ίδια!
Καταλήψεις στο Επαγγελμ. Λύκειο της περιοχής....
Αιτήματα φαινομενικά λογικά και δίκαια....
Δεν υπάρχουν καθηγητές, ούτε βιβλία, ούτε μέσα
εξάσκησης της κατεύθυνσης.....
Ούτε αίθουσες κατάλληλες για "υγιή" μόρφωση!
Τρόπος διεκδίκησης συμβατός με την εφηβική ορμή,
μακράν αντισυμβατικός με την κάθε υγιή λογική!
Μαντρωνόμαστε στον χώρο που "ανήκει" στο ΕΠΑΛ
με φτωχά συρματοπλέγματα περιχαρακώνουμε τα
σύνορα με τα συγκάτοικα διπλανά σχολεία και ......
απολαμβάνουμε την αναμονή του τίποτα απο τον Κανένα!
Δεν έχω ψάξει τους νόμους, για την περίπτωση, ούτε
νομίζω πως χρειάζεται κιόλας..... μα να κλειδώνουν τους
ας πούμε υπεύθυνους για τη μόρφωσή τους, για το μέλλον
τους.... να κόβουν κάθε πιθανή συζήτηση με δημοτικούς
φορείς κλπ. δεν βρίσκω πως θα λυθεί ποτέ το αίτημα και
Μεγάλο αυτό πρόβλημα!
"Εκεί" κάποιοι άνθρωποι διεκδικούν, έστω με λάθος τρόπο,
το καλύτερο αύριο γι αυτούς! Διεκδικούν να μπούν στη ζωή!!
Και όλοι οι απ΄έξω τί κάνουμε;
Είδα τους καθηγητές να συνομιλούν, απ΄έξω απο τα κάγκελα
του προαύλιου.... είδα δυό παιδιά, αγόρι κορίτσι, με αναμμένα
τα φώτα του ετοιμόρροπου αμφιθέατρου, καθισμένα κάτω
σε υποτυπώδη στρώματα το βράδυ....και άλλα, τις
σκιές τους να διαγράφονται ψηλά στα μπαλκόνια των αιθουσών....
Η ζωή χοχλάζει στον γκρίζο ορίζοντα....
Βρήκα μια δικαιολογία σήμερα το πρωί, αφήνοντας τη μικρή
στο σχολείο, και πλησίασα....
Χαιρέτησα τη διευθύντριά τους, ρώτησα πως πάνε, μου
απάντησε κομπιασμένα και αμήχανα "καλά"!
Η εξώπορτα ανοιχτή.... οι μαθητές-καταληψίες αραχτοί στην
κλειδωμένη πόρτα του Λυκείου τους και στα σκαλιά...
- Καλημέρα παιδιά, μπορώ να σας ρωτήσω.... υπάρχει
κάποιος υπεύθυνος εδώ ή όλοι μαζί....;
Τίποτα.... σιωπή με ένα τεράστιο ερωτηματικό στα πρόσωπα!
Συνεχίζω αμέσως (ήθελα να τους κερδίσω το ενδιαφέρον..),
θα ήθελα να γράψω για σας κάτι, στην ηλεκτρονική εφημερίδα
της περιοχής! Μπορώ να ρωτήσω δυό πράγματα, θα συνεχιστεί
η κατάληψή σας;
- Παιδιά συνέντευξη ποιός μπορεί να δώσει; Ατάκα αυτόματη και
εκπληκτική απο έναν μαθητή.
Δεν ξέρω αν οι σκέψεις τους άρχισαν να συρρικνώνονται ή αν
προσπαθούσαν να βρουν τόπο και τρόπο να απλωθούν....
Προσπαθώ να κάνω ένα μικρό διάλογο....
- Δεν πειράζει μην ενοχλείστε.... να πω δυό λόγια για τις
καταλήψεις σας, τα προβλήματά σας εννοούσα... θα συνεχιστούν
γνωρίζετε; Πώς αποφασίζετε... ή έστω ποιοί..;
Να περιμένουμε να έρθουν και οι υπόλοιποι επαναλαμβάνουν
ακόμα δεν ξέρουμε, αλλά μάλλον σχεδόν σίγουρα(θα συνεχιστεί)....
- Είναι κάποιοι "άλλοι" που αποφασίζουν για σας; συνεχίζω...
Αισθάνομαι πως αυτή η ερώτηση τους προκαλεί ή τουλάχιστον
τους εκπλήσσει αφόρητα.....
'Εφυγα αφήνοντάς τους εκεί.... να περιμένουν....
Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν.... Ποιά κοράκια θα καρπωθούν
την αφέλεια, την αδιαφορία, την άλογη σκέψη μας;
Οι σημαίες της λευκής επανάστασης, ακόμα, διπλωμένες μέσα μου
πιέζονται..... αδημονούν, ανασηκώνονται και ξαναπέφτουν.....
Γιατί ε; Γιατί να μπορώ να γράψω κάτι... και να μην μπορώ να κάνω
περισσότερα; Γιατί φουσκώνει ο θυμός και.... μετά, τον ξεγελάνε
με ζαχαρωτά δήθεν, με γυαλισμένα φούμαρα.... γιατί;
Μου τα μεταφέρει το παιδί μου..... την ακούω προσεκτικά, μου δίνει
στο κουτάλι το ζουμί της ουσιαστικής πραγματικότητάς τους...!
- Τα θρανία γίνονται τσουλήθρες.... ανάποδα τα ρίχνουν απο τις
σκάλες!
Είναι ξέσπασμα.... είναι ήχος αδιαπέραστος απο τα βουλωμένα
αυτιά μας.... δυστυχώς!
Πάνε στο περιθώριο, τόσο νωρίς, για να τους δώσουμε σημασία ή
να τους αντικρύσουμε κάποια φορά.... ΚΑΙ τους κρατάμε εκεί!
Στα σαλόνια της Παιδείας, αλί, δεν χωράνε άλλους.... εκεί στο
πεζοδρόμιο να περιμένετε τα ψίχουλα μιας αμφίβολης πορείας....
Πώς μπορεί να γίνεται στέρεος αυτός ο κόσμος, άραγε;
Με τις μαριονέτες που φτιάχνουμε και συντηρούμε;
Με την απροσπέλαστη Παιδεία, κωφεύουσα μονίμως στα δίκαια...;
Μήπως, να βάζαμε πάλλουσα καρδιά στα παιδιά μας...
μήπως να αφήναμε ελεύθερο τον αέρα που χρειάζονται
ν΄αναπνέουν;
Μήπως να "παίζαμε" κι εμείς, οι κηδεμόνες, στο δικό τους θίασο,
ως κομπάρσοι μια φορά, τί πειράζει! 'Ισως μαθαίναμε καλύτερα
το ρόλο του Ανθρώπου!
ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!
Πιστεύω............
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2010/10/marionetes.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου