Πριν από δύο μήνες, στις 13.9.2010, στο blog “Synαισθήσεις” της Synas, διαβάσαμε αυτό:
Βασιλεμένα…
Είμαι πολύ κουρασμένη.
Όμως πρέπει να τελειώσω ό,τι άρχισα.
Dead line.
Χθες ήταν η γιορτή, πέρασε…
Σήμερα στον αγώνα.
Προσβλέποντας στο ωφέλιμο και στο τερπνό· χωριστά ή μαζί.
Ό,τι κι αν κάνεις, θα στη λένε.
Γι' αυτό κάνε ό,τι γουστάρεις.
«Δε μπορείς να αρέσεις σε όλους», μου είχε πει μια φίλη παλιά
Τότε μου είχε φανεί αυτό εξωφρενικό: «Γιατί όχι;;»
Σήμερα ξέρω πως το μόνο που πρέπει να εύχεσαι είναι ν’ αρέσεις σε όσους σ’ αρέσουν.
Η εύνοια των υπολοίπων είναι περιττή -έως φορτική.
Η ανάγκη επιβεβαίωσης δεν ταυτίζεται με την έμφυτη ροπή μας προς τη δημιουργία.
Συχνά, δε, συγκρούονται.
Υπάρχει και (δεν) πρέπει και (δεν) θέλω και (δεν) μπορώ.
Η πίστη σε πράγματα έξω από ‘μάς είναι φόβος.
Η πίστη στον συντονισμό μας με πράγματα έξω από ‘μάς είναι αρχετυπική ευφυΐα.
Τα αποφθέγματα είναι το απόσταγμα της νόησής μας.
Η απλότητα το απόσταγμα της ύπαρξής μας.
ΠΗΓΗ:
http://synas2006.blogspot.com/2010/09/blog-post_13.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου