Τον Μάιο του 2008, στο blog “Parafyada” […που δυστυχώς έχει κλείσει, πλέον, από καιρό…] της e-φίλης Vassia (’s), διαβάσαμε αυτό:
Μου αρέσει να δένομαι, ν’ αφοσιώνομαι.
Σε όλα όσα φτάνουν μέσα μου.....
Θέλω να αγωνίζομαι για τα σημαντικά μου, κι όχι τα δικά μου.
Να κοιτάζω στα μάτια και να βλέπω ανθρώπους κι όχι εχθρούς.
Και ύστερα, να διαπιστώνω ότι πίσω από το βλέμμα δεν υπάρχει χρώμα, μόνο σκέψεις, άσχημες και άγρυπνες.
Και τότε σκέφτομαι. Είναι η ώρα να κατέβει η αυλαία.
Να σιωπήσω και να αποθέσω τις αποδείξεις στο τραπέζι.
Να κοιμίσω τις καλές μου προθέσεις και να ξυπνήσω την αμφιβολία.
Να σας μοιράσω οικειοθελώς τα κομμάτια μου.
Και να στραγγίξω τις αντοχές μου.
Getting away with it
That’s the living
ΠΗΓΗ:
http://parafyada.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου