Πριν από δύο εβδομάδες, στις 27.1.2011, στο blog “luogo interno”, του Χρήστου, διαβάσαμε το ποίημα που ακολουθεί (…και πολύ χαρήκαμε που ο Χρήστος επανήλθε, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σιωπής του…)
Δεν τους εμπόδισα
εξασκημένος να βλέπω κάτω απ’ τα ορατά
-ετούτο είναι το ξαντίμεμα του χρόνου
για όσα μου στέρησε -
μπορώ να διακρίνω τις προθέσεις των ανθρώπων
και τον φθόνο να συλλαμβάνω τον αδιόρατο
να ελλοχεύει πίσω απ’ τις κόρες των ματιών τους
όπως η νύχτα πίσω απ΄ την ανατολή
και να οσμίζομαι από απόσταση, την παρουσία της εξαπάτησης.
Ο αέρας, βλέπεις, γύρω από αυτούς που θέλουν το κακό
μυρίζει παράξενα
έμαθα να διαβάζω από νωρίς κι από μακριά
τα χείλη όλων εκείνων που συναλλάσσονται
χαμηλοφώνως κι εν κρυπτώ με το άδικο
να διαβλέπω μέσα στις παλάμες τους τα αόρατα ίχνη
που άφηνε πάντα η ανταλλαγή βρώμικων νομισμάτων
και κάτω απ’ τα ψιμύθια του προσώπου τους
να διακρίνω ευκρινώς τα ανερυθρίαστα μάγουλα τους…
όμως, δεν τους εμπόδισα ποτέ…
τοιχογραφία υπήρξα πάντοτε Αγίου
που ενώ υπέμεινε μαρτύρια φριχτά για να υπερασπιστεί
την πίστη του, κατόπιν λούφαξε για αιώνες
κάτω από στρώσεις δώδεκα ασβέστη
για να χαρεί την έπαρση της αγιότητάς του…
μα πόσο απέχει αυτό απ’ την αγιότητα!
ΠΗΓΗ:
http://luogointerno.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου