Τι να σου κάνω κι εγώ;
Κοιτώντας τις δύο φωτο:
Τι παραπάνω θες και γω να κάνω; Και γω που, σαν και σένα βλέπω τον κόσμο όλον από μια χαραμάδα: του μυαλού μου, της ψυχικής μου κατάστασης, των κληρονομημένων μου ιδιοτήτων, των πλανητών που με επηρεάζουν, των υποσυνείδητών μου τάσεων, των προσωπικών μου -φανερών και αφανών- δαιμόνων, των υπόγειων επιθυμιών μου, των αθεράπευτων προγονικών σκέψεων κι ενεργειών που κουβαλάω μαζί μου...
Λέω ένα "Θε μου, γιατί τόση δυστυχία;" για να εξιλεωθώ. Αδυνατώντας να ερευνήσω, να συγκρίνω τις δυο εξαθλιώσεις. ..
Τι να σου κάνω και γω; Πού να ξέρω ποια είναι η αλήθεια, ποια η αρχή και το τέλος του κόσμου, -αν υπάρχει αρχή, αν υπάρχει τέλος...
Και πού να ξέρω ποιος μας δοκιμάζει, τι ήρθαμε να κάνουμε στη γη, τι να εκδηλώσουμε, για τι... από πού κινήσαμε και για πού τραβάμε...
Ίσως υπάρχει ένας Θεός -πολύ διαφορετικός από Αυτόν που περιμένουμε να ταΐσει τον άμοιρο που σε λίγο θα πεθάνει απ' την πείνα, πολύ διαφορετικός από Αυτόν που περιμένουμε να φωτίσει τον σκοτισμένο που μόλις τού πήρε το ψωμί απ τα χέρια... ένας Θεός που κάποτε να τα κανε όλα «λίαν καλώς», και έδωσε στον άνθρωπο ευχή και κατάρα: κάνε ο, τι βούλεσαι! Κι εκείνος απ' τη σαστιμάρα του -μπερδεμένος πού τελειώνει μέσα του ο Θεός και πού αρχίζει ο εαυτός του-, παλεύει να εδραιώσει τον δεύτερο. Και κάποια αρχέγονη εξίσωση, σε ανίσωση τού εξελίσσεται...
Ή (με αφορμή τον άνθρωπο στη φωτο),
και μια φαινομενική ανίσωση μπορεί να ναι κάπου αλλού ισορροπημένη: εδώ και χρόνια λένε πως οι καταμετρημένοι θάνατοι απ' τον υπερσιτισμό υπερτερούν εκείνων του υποσιτισμού.
Να, και γω μόλις έφαγα τη δεύτερη σοκολάτα, -ποιος ξέρει; ίσως απ' την αδημονία που δεν μπορώ να λύσω κάποια προσωπική εξίσωση...
Κι ακούω και τον καλόγερο μες στη μοναξιά του, ατενίζοντας τη σημερινή ανατολή, -την απύθμενα διαφορετική απ' τη χτεσινή- να ψιθυρίζει:
Τι να σου κάνω και γω; Τι παραπάνω απ' το να εύχομαι να προσεύχομαι μπας και αναδευτούν τα σύμπαντα διαφορετικά.
Βάζω όλη τη δύναμη της ψυχής μου, διασχίζω όρη και βουνά, και φτάνω δίπλα του τον χαϊδεύω, του δίνω δυο στάλες νερό, μια μπουκιά ψωμί, κλαίμε μαζί, -εγώ περισσότερο, εκείνος δεν έχει τη δύναμη-, μετά πάω σ' άλλον. Τα ίδια κι εκεί .
Μακάρι όσο ζω αυτό και μόνο να κάνω. Αυτό έχω θελήσει, αυτό έχω ζητήσει, αυτό έχω ορκιστεί.
Τι παραπάνω να σου κάνω και γω;
Λέω ένα "Θε μου, γιατί τόση δυστυχία;" για να εξιλεωθώ. Αδυνατώντας να ερευνήσω, να συγκρίνω τις δυο εξαθλιώσεις. ..
Τι να σου κάνω και γω; Πού να ξέρω ποια είναι η αλήθεια, ποια η αρχή και το τέλος του κόσμου, -αν υπάρχει αρχή, αν υπάρχει τέλος...
Και πού να ξέρω ποιος μας δοκιμάζει, τι ήρθαμε να κάνουμε στη γη, τι να εκδηλώσουμε, για τι... από πού κινήσαμε και για πού τραβάμε...
Ίσως υπάρχει ένας Θεός -πολύ διαφορετικός από Αυτόν που περιμένουμε να ταΐσει τον άμοιρο που σε λίγο θα πεθάνει απ' την πείνα, πολύ διαφορετικός από Αυτόν που περιμένουμε να φωτίσει τον σκοτισμένο που μόλις τού πήρε το ψωμί απ τα χέρια... ένας Θεός που κάποτε να τα κανε όλα «λίαν καλώς», και έδωσε στον άνθρωπο ευχή και κατάρα: κάνε ο, τι βούλεσαι! Κι εκείνος απ' τη σαστιμάρα του -μπερδεμένος πού τελειώνει μέσα του ο Θεός και πού αρχίζει ο εαυτός του-, παλεύει να εδραιώσει τον δεύτερο. Και κάποια αρχέγονη εξίσωση, σε ανίσωση τού εξελίσσεται...
Ή (με αφορμή τον άνθρωπο στη φωτο),
και μια φαινομενική ανίσωση μπορεί να ναι κάπου αλλού ισορροπημένη: εδώ και χρόνια λένε πως οι καταμετρημένοι θάνατοι απ' τον υπερσιτισμό υπερτερούν εκείνων του υποσιτισμού.
Να, και γω μόλις έφαγα τη δεύτερη σοκολάτα, -ποιος ξέρει; ίσως απ' την αδημονία που δεν μπορώ να λύσω κάποια προσωπική εξίσωση...
Κι ακούω και τον καλόγερο μες στη μοναξιά του, ατενίζοντας τη σημερινή ανατολή, -την απύθμενα διαφορετική απ' τη χτεσινή- να ψιθυρίζει:
Τι να σου κάνω και γω; Τι παραπάνω απ' το να εύχομαι να προσεύχομαι μπας και αναδευτούν τα σύμπαντα διαφορετικά.
Βάζω όλη τη δύναμη της ψυχής μου, διασχίζω όρη και βουνά, και φτάνω δίπλα του τον χαϊδεύω, του δίνω δυο στάλες νερό, μια μπουκιά ψωμί, κλαίμε μαζί, -εγώ περισσότερο, εκείνος δεν έχει τη δύναμη-, μετά πάω σ' άλλον. Τα ίδια κι εκεί .
Μακάρι όσο ζω αυτό και μόνο να κάνω. Αυτό έχω θελήσει, αυτό έχω ζητήσει, αυτό έχω ορκιστεί.
Τι παραπάνω να σου κάνω και γω;
ΠΗΓΗ:
http://anatash.pblogs.gr/2012/01/ti-na-soy-kanw-kai-gw.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου