Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

«Από τον homo oeconomicus στον homo democraticus» [Από το blog “Memoryland”]

Πριν από τρεις ημέρες, στις 29.1.2012, στο blog “Memoryland” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:


Από τον homo oeconomicus στον homo democraticus


Συνέντευξη: Η Naomi Klein για την κυβέρνηση Παπαδήμου from ThePressProject on Vimeo.




Συνέντευξη: Η Naomi Klein για την κυβέρνηση Παπαδήμου from ThePressProject on Vimeo.


«The whole neoliberal project has been about hollowing out democracy»: αυτό υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, η Ναόμι Κλάιν στο παραπάνω βίντεο-απόσπασμα από συνέντευξή της, στο οποίο μιλάει για την περίπτωση της Ελλάδας. Μιλάει για ένα «άδειασμα», ένα «ξεκοίλιασμα» της δημοκρατίας εκ των έσω από το περιεχόμενo, το νόημά της. Ένα ξεκοίλιασμα απαραίτητο για την απρόσκοπτη εξάπλωση του σημερινού καζινοκαπιταλισμού. Πώς όμως έφτασε, ακόμα και αυτή η μετριοπαθής – εν συγκρίσει με την άμεση δημοκρατία – αντιπροσωπευτική δημοκρατία να αποτελεί παραφωνία, απειλή, κίνδυνο; Και γιατί; Για τον καπιταλισμό η δημοκρατία ήταν πάντα ένα αναγκαίο κακό, μια συνισταμένη του δυτικού πολιτισμού με την οποία έπρεπε, αναγκαστικά και κακήν κακώς, σε μια αναπόφευκτη συγκατοίκηση, να τα βγάλει πέρα. Με τις μικρότερες δυνατές απώλειες για την «οικονομία», κεντρική του μέριμνα και αδιαμφισβήτητο κέντρο του σύμπαντός του. Γνωστά όλα αυτά, θα πει κανείς. Τα είπαν κι άλλοι πριν την Κλάιν, για την εγγενή ασυμβατότητα καπιταλισμού και δημοκρατίας, αλλά και για την «ανάγκη» που σήμερα διαφαίνεται να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες της οικονομίας από ανεξέλεγκτες μεταβλητές όπως η κοινοβουλευτική δημοκρατία και οι λαοί που τη χρησιμοποιούν ως μέσο διακυβέρνησης και πολιτικής διαβούλευσης.
Γιατί, όμως, αυτοί οι λαοί, οι άνθρωποι που ζουν κάτω από τον αστερισμό αυτής της οικονομοκρατούμενης δυστοπίας και της τρομερής αυτής ανάγκης αποδυνάμωσης της δημοκρατίας, δεν εξεγείρονται; Δεν ξεσηκώνονται; Γιατί δεν είδαμε, στην Ελλάδα, όσα είδαμε και εξακολουθούμε να βλέπουμε στην Αίγυπτο, την Τυνησία, τη Λιβύη, την Αλγερία; Λαοί βαθιά βυθισμένοι στη θεοκρατία, ασφυκτικά προσδεμένοι σε παραδόσεις, που δε γνώρισαν ποτέ αυτό που λέμε δημοκρατία, ακόμα και στις αστειότερες μορφές της, ακόμα και στην οικογενειοκρατική οπερέτα που γνωρίσαμε στην Ελλάδα, παρ’ όλα αυτά ξεσηκώθηκαν, γέμισαν πλατείες. Όχι για να φωτογραφίσουν με τα κινητά τους τα highlights μιας «επαναστατικής» φιέστας και να τα ανεβάσουν αργότερα στο Facebook, αλλά για να διατυπώσουν σαφή αιτήματα και φλέγοντα ερωτήματα. Για να τα υποστηρίξουν και να τα πληρώσουν ακόμα και με τις ίδιες τις ζωές τους. Γιατί, εν αντιθέσει, οι Έλληνες δεν αντιδρούν στο ξεκοίλιασμα της δημοκρατίας τους; Γιατί δέχονται, όπως λέει η Κλάιν, να παραδώσουν σαν φοβισμένα, ανεύθυνα και ευθυνόφοβα παιδιά τα κλειδιά του αυτοκινήτου σε κάποιους άλλους, τους «μεγάλους», που ξέρουν καλύτερα; Μήπως γιατί βρίσκονται και οι ίδιοι μέσα στη φούσκα, αυτή, που λέγεται «οικονομία»; Μήπως επειδή έχουν οι ίδιοι μετατραπεί σε έναν homo oeconomics, έναν homo computans, διαποτισμένο από νοοτροπίες, προτεραιότητες, κίνητρα καθαρά και αποκλειστικά οικονομικά, σε κάθε πτυχή της επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής τους; Αν δεν βγουν, οι σημερινοί Έλληνες, από την επικράτεια της «οικονομίας» για να ξαναμπούν στην επικράτεια της δημοκρατίας, ανακτώντας το χαμένο της έδαφος, νομίζω μόνο ένας δρόμος θα μείνει: αυτός της αυτοκαταστροφής.


ΠΗΓΗ:
http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2012/01/homo-oeconomicus-homo-democraticus.html

Δεν υπάρχουν σχόλια: