Πριν από τέσσερεις εβδομάδες, στις 5.6.2012,
στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε το παρακάτω (που
συνοδευόταν και από δύο φωτογραφίες κήπων...):
Χωρίς αγκάθια
Κι εκείνη
ήρθε βράδυ, ανοιξιάτικο δροσερό, μ΄ένα αναστεναγμό φύσηξε, μπαίνοντας
απρόσκλητα στη σκέψη, απ΄το ρολόι της μνήμης.
Είναι
αλήθεια, τώρα αποτιμώ πάνω απ΄τα τσουβάλια με το ώριμο στάρι. Πως η αγάπη
βλασταίνει και ανθοφορεί με πότισμα συνεχές! Με προσπάθεια και
κόπο, ίσως, π΄αναβλύζει μόνο απο αγνά όνειρα....
'Ηθελε να
μιλήσει, στην πρόσκαιρη μοναξιά ανασκαλεύοντας την ελπίδα, ανάμεσα απο άδεια
ράφια ή και γεμάτα, ποιά σημασία! Δεν έβλεπα, ένιωθα, την αδυναμία σαν ρίγος
που διαπερνά, σαν ξένος μέσα στη νύχτα. Κι εκείνη, απ΄το πρώτο λεπτό, ανάγνωσε
την ανάγκη να μιλήσεις, να μου μιλήσεις..... Να δείς τί χρώμα είχε τώρα η φωνή!
Φθαρμένο γκρί με ίχνη ρόζ και πάνω της σαν σκιά ένα γαλάζιο σύννεφο και το
σύννεφο έφερνε βροχή, μα δεν ξέσπαγε. 'Εμενε ασάλευτο πεισματικά για να
κατευθύνει, τη λογική μακρυά απ΄τον πόνο....
Ξέρεις,
ξέρουμε καλά, πως η ύλη δεν μετρά, δεν λογαριάζεται μπορεί, μα δυστυχώς είναι
αυτή που κυβερνά! Γιατί; Κάτσε να πιάσω το κουβάρι απ΄την αρχή!
Φως,
προστασία, όνειρα... Ελευθερία, ακόμα, σε απόσταση. Παιχνίδια, σχέδια και ξανά
όνειρα, διαρκείας! Και φτάνει η ελευθερία άοπλη κατακτημμένη, κοντά εκεί στην πόρτα
της εφηβείας. Σαν αρπάξει τα όνειρα απ΄τα μαλλιά δεν την κουμαντάρεις εύκολα. Ή
μπορεί να πετάξει μακριά, αφήνοντας το φορτίο των γυμνών "πρέπει"
σ΄ένα άχρωμο ξημέρωμα! Κι αυτό το άτι αχαλίνωτο, να τρέχει στα λιβάδια της
οικονομικής κυριαρχίας! Αδιάφορη σε όλα η φιλυριά γεμίζει άνθη που μοσχοβολούν,
μεθούν και γιατρεύουν!
Για τα
Καλοκαίρια που περνούν,
τους
Χειμώνες που έρχονται....
Θα ΄μαι εδώ
κι εκεί....
Στην αυλή με
τους πανσέδες και τ΄αγιόκλημα, πάντα!
Μακριά
απ΄τις πολιτικές μίζερες σχέσεις υπάρχουν και οι άλλες, οι ζεστές, οι
ανθρώπινες!
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου