Πριν από δύο εβδομάδες, στις 27.5.2013, στο blog “Aspa online” της Άσπας, διαβάσαμε, μεταξύ άλλων, αυτά:
Φωτογραφίζοντας
στιγμές
Ήταν ένα συνηθισμένο Σάββατο, που
αποφασίσαμε να το μετατρέψουμε σε ξεχωριστό. Μια και θα ήμασταν μόνο γυναίκες
στο σπίτι, σκεφτήκαμε να διοργανώσουμε μία ξεχωριστή βραδιά, μια «βραδιά
γυναικών». Από το πρωί δεν είχαμε άλλη κουβέντα. «Καλημέρα κορίτσια!» τους
είπα. «Βραδιά γυναικών!» μου απάντησαν χοροπηδώντας.
Το μεσημέρι πήγαμε στο βίντεο-κλαμπ να
διαλέξουμε ταινία και αμέσως μετά στο σούπερ μάρκετ για προμήθειες. Είχαν το
ελεύθερο να γεμίσουν το καροτσάκι με ό,τι ήθελαν για το πάρτι. Ακόμα και
«ανθυγιεινά» σνακ, γιατί τι στο καλό; Βραδιά γυναικών! Τσιπς, αλμυρά, μπισκότα,
αναψυκτικά, γλυκά, καραμέλες, τσίχλες. Και σε ποσότητες. Λες και θα είχαμε 20
άτομα κόσμο!
Το βραδάκι στρώσαμε το τραπεζομάντιλο του
πάρτι, γεμίσαμε καμιά 10αριά μπωλάκια με τα σνακ, ανοίξαμε τα
αναψυκτικά, παραγγείλαμε τις πίτσες και όταν επιτέλους έφτασαν βάλαμε την
ταινία.
Όταν είχαμε φάει και είχαμε πιει και τα φώτα
ήταν σβηστά και η ταινία ακόμα έπαιζε, ήρθαν η μία από τη μία και η άλλη από
την άλλη και χώθηκαν στην αγκαλιά μου. Είμαστε πολύ αγαπημένες και οι αγκαλιές
δε λείπουν ποτέ στο σπίτι, αλλά να αυτή η αγκαλιά έμοιαζε να είναι λίγο πιο
ξεχωριστή από τις υπόλοιπες.
Γιατί τι κι αν παρακολουθούσαμε εναέριες
μάχες μεταξύ Βίκινγκ και δράκων; Εμείς ήμασταν αγκαλιασμένες, ενωμένες,
αγαπημένες και γράφαμε μία σελίδα της δικής μας οικογενειακής ιστορίας.
Η φωτογραφική μου είναι στα τελευταία της
και εν όψει της τελετής λήξης του σχολείου, με έχει πιάσει η αγωνία να την
αντικαταστήσω. Γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν τόσο γρήγορα και θέλω να φωτογραφίζω
τα πάντα, λες κι έτσι θα σταματήσω το χρόνο. Ωστόσο δεν έχω καμία αμφιβολία… Οι
οικογενειακές αναμνήσεις φτιάχνονται από απλές, καθημερινές στιγμές. Κι έτσι τη
στιγμή εκείνη της αγκαλιάς, έκλεισα τα μάτια, πήρα βαθιά ανάσα και είπα από
μέσα μου «αυτή είναι η στιγμή που αξίζει να θυμάμαι».
Κλικ.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου