Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

«Συζήτηση στη βουλή για την παιδεία. Ποια συζήτηση και ποια παιδεία;» [Από το blog “Memoryland (Gerasimos)”]


Ο άγνωστος [αλλά, πάντως, ήδη πολύ γνωστός από τα εξαιρετικά κείμενά του!] e-φίλος Γεράσιμος, κατάφερε να με κάνει, πάλι, να παραβιάσω τον “κανόνα” ότι σ’ αυτό το ιστολόγιο αναδημοσιεύονται αναρτήσεις άλλων ιστολογίων με κάποια “χρονοκαθυστέρηση”, ώστε να έχουν (τρόπον τινά) τη “σφραγίδα της διαχρονικότητας” Επαναδημοσιεύω, λοιπόν, ως… “λογοκλόπος”, ένα κείμενό του πολύ πρόσφατο, μόλις χθεσινό, που αναφέρεται στο θέμα της Παιδείας. Μεταξύ άλλων (και) διότι πιστεύω ότι αυτό το θέμα, της Παιδείας, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιμένει άλλο! Πρέπει να βρούμε λύσεις το ταχύτερο (ει δυνατόν και αμέσως!), διότι αύριο θα είναι πια πολύ αργά! Ίσως να έχουμε περάσει ήδη το “παρά πέντε” και να είμαστε στο “και πέντε”!...


Μόλις χθες, 24.1.2009, στο blog “Memoryland (Gerasimos)” διαβάσαμε αυτό:


Συζήτηση στη βουλή για την παιδεία. Ποια συζήτηση και ποια παιδεία;

Αυτές τις μέρες διεξάγεται στη Βουλή η συζήτηση για την παιδεία. Όταν λέμε συζήτηση εννοούμε βεβαίως ελληνικού τύπου. Με φωνές, αλαλαγμούς, βρυχηθμούς, εντυπωσιοθηρικές κορώνες, αλληλοκατηγορίες, ποταμούς κροκοδείλια δάκρυα, ψηφοθηρικές υποσχέσεις, μασημένα λόγια εκεί που χρειάζονται ανοιχτές κουβέντες και τόλμη όπως στο ζήτημα του ασύλου, χρονίζουσα κώφωση απέναντι σε χρονίζοντα προβλήματα όπως η άλωση των πανεπιστημίων από τις κομματικές νεολαίες και άλλα τέτοια. ΑΝ όμως γίνονταν ποτέ στη Βουλή συζήτηση για την παιδεία, θα έπρεπε νομίζω να ξεκινήσει από δυο-τρία μεγάλα προβλήματα:

Πρώτον, από τους ανορθόγραφους πρωτοετείς των πανεπιστημίων μας, από την διαρκώς μεγαλύτερη δηλαδή κάθε χρόνο πτώση των στάνταρντς στην τριτοβάθμια και όχι μόνο εκπαίδευση. Αναζητώντας τα βαθύτερα αίτια της μορφωτικής αυτής έκπτωσης, ούτως ώστε να δούμε τι μπορεί να γίνει από σήμερα κιόλας προκειμένου τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας να μην εξελιχθούν σε κάφρους.

Δεύτερον, θα όφειλε να θέσει επί τάπητος το μείζον προαναφερθέν ζήτημα της κομματικοποίησης των πανεπιστημίων - που μέσω 'αυθόρμητων' καταλήψεων εξαπλώνεται εδώ και χρόνια ΚΑΙ στα σχολεία - και της εκδίωξης από αυτά των κομματικών νεολαιών. Αλλά και την κατάργηση - ναι, την κατάργηση ενός ξεπερασμένου θεσμού που δεν νομίζω ότι συναντάται πουθενά αλλού στην υφήλιο - του πανεπιστημιακού ασύλου, ώστε να μπορέσουν επιτέλους να 'αναπνεύσουν' και να ανθίσουν τα δημόσια πανεπιστήμια και να μην κινδυνεύουν κάθε λίγο και λιγάκι από πάσης φύσεως και προελεύσεως μανιακούς.

Τρίτον, θα μπορούσε να συζητηθεί και το μεγάλο πρόβλημα της παραπαιδείας, το ότι από το δημοτικό και το γυμνάσιο διαρκώς περισσότεροι μαθητές αναγκάζονται να καταφεύγουν στα φροντιστήρια και οι γονείς να πληρώνουν. Και να τεθεί το μεγάλο ερώτημα: γιατί να μην επαρκεί το μάθημα του σχολείου; Φταίνε τα παιδιά που 'δεν τα παίρνουν'; Φταίνε οι διδάσκοντες;

Αυτά νομίζω θα μπορούσαν σε πρώτη φάση να απασχολήσουν τους πατέρες και τις μητέρες του έθνους στη συζήτηση για την παιδεία. ΑΝ μπορούσαν να συζητήσουν και ΑΝ αυτό το λουλούδι που λέγεται παιδεία δεν είχε μείνει απότιστο για τόσο πολύ καιρό.


ΠΗΓΗ:

http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2009/01/blog-post_24.html

Δεν υπάρχουν σχόλια: