Ακριβώς πέντε μήνες πριν, στις 18.3.2009, στο blog “Οδεύοντας…”, της Αργυρούλας, διαβάσαμε αυτό:
Από το βιβλίο “Αργά βαδίζει ο Χριστός”
Όμορφο , και απλά γραμμένο το βιβλίο "Αργά βαδίζει ο Χριστός" , σε ξεκουράζει και σε τρέφει ταυτόχρονα , με όμορφα μηνύματα.
Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία.
Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο,
αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα,
Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο
και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό.
Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για το σπόρο του Χριστού.
Ο δρόμος Του είναι δύσκολος.
Γι΄ αυτό βαδίζει αργά. Πορέυεται μέσα από λακκούβες αίματος,
μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών.
Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί
βρίσκονται στον γκρεμό και στις δύο πλευρές του δρόμου Του.
Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δύο πλευρές του δρόμου Του.
Εκείνος , να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του
και να περπατά προς τα μπρος.
Γι’αυτό βαδίζει αργά.
Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμα Του είναι μακριά.
Το πλήρωμα Του εκτείνεται στα πέρατα της ιστορίας
και η θέση Του είναι στα έσχατα….
Από το βιβλιο "Αργά βαδίζει ο Χριστός" του σύγχρονου Σέρβου άγιου Επισκόπου Nικολάου Βελιμιροβιτς (εν πλω)
Ευχαριστώ πολύ κάποιον αγαπημένο φίλο που φρόντισε να φτάσει αυτό το βιβλίο στα χέρια μου.
Εύχομαι μιαν όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα στον κάθε διαβάτη και συνοδοιπόρο σε κάθε γωνιά της γης μας.
ΠΗΓΗ:
http://odevontas.blogspot.com/2009/03/blog-post_18.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου