Ακριβώς πέντε μήνες πριν, στις 21.3.2009, στο blog “Spiritual Harmony / Πνευματική Αρμονία” της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:
Εν αρχή ήν ο Λόγος
Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. 2 Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. 3 πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν. Ιωάννης 1/α: 1-3
(Αρχικά ήταν ο Λόγος. Και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. 2. Αυτός ήταν αρχικά προς τον Θεό. 3. Όλα έγιναν μέσω αυτού, και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έγινε)
Όλα ξεκίνησαν από τον «αρχικό λόγο» και από τότε ο κόσμος μας ζει από τον κραδασμό αυτού του πρώτου ήχου. Όλα είναι ένας παλμός. Άλλοτε «αόρατος», όπως οι σκέψεις μας, και άλλοτε «ορατός», όπως οι λέξεις μας.
Κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε έχει μια δυναμική.
Είναι δύναμη, γιατί με τον παλμό της αλλάζει το χωροχρόνο μέσα στον οποίο ζούμε και ανάλογα με το πώς θα ειπωθεί μπορεί να ενταχθεί στον πρωταρχικό παλμό του λόγου ή να είναι αντίθετη στον κοσμικό ρυθμό. Κι έχει μια δυναμική, γιατί είναι προπομπός δράσεων.
Οι λέξεις είναι σαν να ανοίγουν ένα δρόμο, συνεπώς επηρεάζουν το μέλλον μας και συνεχίζουν να πάλλονται γύρω και μέσα μας για πολύ καιρό αφότου έχουν ειπωθεί.
«Πεθαίνει η λέξη αν ειπωθεί, λένε μερικοί. Εγώ όμως λέω πως τότε μόλις ξεκινά να ζει», λέει η σημαντική ποιήτρια Emily Dinkinson.
Είμαστε οι λέξεις
Σε παλαιότερες εποχές οι άνθρωποι έλεγαν ότι ο άνθρωπος είναι ο λόγος του. Εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλο με ένα «λόγω τιμής». Οι λέξεις ήταν πολύτιμες, ήταν ποτισμένες από τον ψυχισμό του ανθρώπου, μια προέκτασή του. Κι όπως είμαστε προσεκτικοί μήπως τραυματίσουμε ένα μέλος του σώματός μας, έτσι έλεγαν ότι πρέπει να προσέχουμε και με τις λέξεις, γιατί είναι κομμάτι μας.
Η σύγχρονη επιστήμη (νευρολογία, βιολογία, ανθρωπολογία, γλωσσολογία κ.λπ.) έρχεται να επιβεβαιώσει αυτές τις παλιές αντιλήψεις.
Για τον εγκέφαλό μας κάθε λέξη είναι μια διαδικασία σκέψεων, ορμονικών αλλαγών και ηλεκτρικής εκφόρτισης. Στο στόμα μπορεί να φαίνονται «εύκολες», για τον εγκέφαλό μας όμως είναι αληθινές.
Όταν κάποιος λέει τη φράση «Είναι δύσκολο να το κάνω», το στόμα του τη διατυπώνει ως μια απλή διαπίστωση.
Για τον εγκέφαλο ωστόσο είναι κάτι δεσμευτικό και δρα έτσι, ώστε να γίνεται πραγματικότητα. Στη φράση «Δεν είμαι καλά», ο εγκέφαλος συμπεριφέρεται σαν άρρωστος! Για κάθε λέξη όμως, εκτός από την έννοιά της, ο εγκέφαλος δημιουργεί ένα δίχτυ συνδέσεων με εικόνες και βιώματα που φέρει η ίδια και μας αφορά άμεσα.
Όταν π.χ. λέμε τη φράση «Την πατήσαμε», ο εγκέφαλός μας μπορεί να τη συσχετίζει με μια εικόνα σύνθλιψης του εγώ μας ή με ένα παλιό δυσάρεστο βίωμα. Ακόμα και αν η διαπίστωσή μας αποδειχτεί εσφαλμένη (ότι δηλαδή δεν την πατήσαμε, ήταν λανθασμένες οι πληροφορίες), η φθορά που έχει συντελεστεί μέσα μας είναι ήδη μεγάλη. Αν πάλι η διαπίστωση είναι αληθινή, τότε δεν έχουμε πλέον το κουράγιο να αντιδράσουμε.
Οι πετυχημένοι άνθρωποι προσέχουν τα λόγια όσο και τη δράση τους.
Ξέρουν ότι είμαστε οι λέξεις μας και ως λογικά όντα έχουμε τη δύναμη που έχουν αυτές.
Χρησιμοποιώντας τις νικάμε, πείθουμε, παρεξηγούμαστε, θυμώνουμε, μελαγχολούμε.
Ας τις χρησιμοποιούμε με σύνεση.
ΠΗΓΗ:
http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/03/blog-post_21.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου