Ακριβώς πέντε μήνες πριν, στις 11.3.2009, στο blog “Memoryland (Gerasimos)” διαβάσαμε αυτό:
Taxi stories
Τελευταία χρησιμοποιώ αρκετά συχνά ταξί. Έφτασα λοιπόν να κατατάξω τους οδηγούς ταξί σε τύπους, ανάλογα με κάποια χαρακτηριστικά τους που άλλοτε ενοχλούν κι άλλοτε πάλι εντυπωσιάζουν. Έχουμε και λέμε:
1. Ο μπάρμπας. Πρόκειται γι’ αυτόν που αν καταφέρω και αντιληφθώ την αξύριστη μουτσούνα του πίσω από το παρμπρίζ του ταξί του, πλέον δε θα μπω. Πρόκειται για άνθρωπο που για ανεξιχνίαστους και εντελώς δικούς της λόγους η ζωή τον έχει φτύσει κατάμουτρα και αυτός της επιστρέφει και με το παραπάνω το φτύσιμο, στο πρόσωπο κάθε επιβάτη που θα έχει την ατυχία να μπει στο ταξί του. Θα καπνίζει φυσώντας τον καπνό μέσα στο ταξί, θα σταματάει όπου και όπως λάχει για να πάρει δεύτερο ή και τρίτο επιβάτη χωρίς να ρωτήσει τον πρώτο. Θα βλαστημάει με την παραμικρή αφορμή, με αγαπημένα θύματα γυναίκες οδηγούς, απρόσεχτους πεζούς και γενικά όποιον του στραβοκαθίσει. Τύπος χαρακτηριστικά ευερέθιστος, με την παραμικρή υπόνοια ανεξάρτητης σκέψης ή πρωτοβουλίας εκ μέρους του επιβάτη στραβώνει και το δείχνει, κάνοντας ό, τι μπορεί για να δείξει στον επιβάτη-αντάρτη ότι τον έχει γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
2. Ο νέος και ωραίος. Πρόκειται θα έλεγα για το ακριβώς αντίθετο του προηγούμενου. Μια χαρά παλικάρι, με πεντακάθαρο το ταξί του, ευγενέστατος και επαγγελματίας. Σε κάνει να αναρωτιέσαι ποια ατυχία τον έριξε σ’ αυτή την όσο να 'ναι δύσκολη δουλειά. Αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις, σε κάνει βγαίνοντας από το ταξί σχεδόν να στεναχωριέσαι, ιδίως αν αναλογιστείς τον επόμενο μπάρμπα που μπορεί να σε περιμένει.
3. Ο θεούσος. Ναι, υπάρχει κι αυτός. Με το ραδιόφωνο συντονισμένο σε κάποιον εκκλησιαστικό σταθμό, ακούγοντας γαλήνιες, αλλόκοσμες μουσικές ή συζητήσεις και κηρύγματα ιερωμένων, σταυροκοπιέται αδιάκοπα, καθότι η Αθήνα μας και κάθε ελληνική πόλη διαθέτουν, ως γνωστόν, ουκ ολίγες εκκλησίες. Κατά τα άλλα, από αδιάφορος έως συμπαθής στη συμπεριφορά του. Ηρεμότατος και ισορροπημένος σε ανησυχητικό – για σένα, που αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι δεν πάει καλά με την αφεντιά σου – βαθμό, μπορεί με την ηρεμία και την γαλήνια αύρα του να σε κάνει να βγεις κι εσύ από το ταξί του λίγο θεούσος, ιδίως μετά από μεγάλη διαδρομή. (Όταν λέω λίγο εννοώ ότι μετά από ένα-δυο λεπτά περνάει η επήρειά του και επανέρχεσαι. Ευτυχώς.)
4. Ο ληστής (γιατί περί ληστείας πρόκειται) του σταθμού. Έχουμε εδώ όλους αυτούς τους ελεεινούς και τρισάθλιους τύπους που σε περιμένουν, μόλις κατέβεις αποκαμωμένος από το τρένο, στο Σταθμό Λαρίσης ή Θεσσαλονίκης για να σε αποτελειώσουν. Μπροστά τους, ο προαναφερθείς μπάρμπας φαίνεται πρόσκοπος. Αφού μπεις στο ταξί φωνάζουν τον προορισμό σου στους άλλους ταλαίπωρους που περιμένουν στην πιάτσα μπας και τσιμπήσουν κι άλλα θύματα. Αν τους κάτσουν κι άλλοι, ίσως εσύ σταθείς τυχερός. Αν όχι… μάλλον την πάτησες. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής τον αισθάνεσαι να σε ψυχογραφεί, προσπαθώντας να καταλήξει αν και κατά πόσον – μάλλον μόνο κατά πόσον – τον παίρνει να σε κλέψει. Μακριά!
5. Ο ακράτητος. Πρόκειται για έναν οποιοδήποτε από τους προηγούμενους ή συνδυασμό τους που έχει μπαφιάσει ο άνθρωπος τόσες ώρες μόνος του στο ταξί και ψάχνει απεγνωσμένα κάποιον για ν’ ανοίξει το παραμικρό θέμα συζήτησης. Κι όταν λέμε το παραμικρό εννοούμε το παραμικρό. Από οτιδήποτε ακούσει στο ραδιόφωνο μέχρι μια λέξη που θα του πεις από την οποία θα πιαστεί για να σου ανοίξει μια ατελείωτη συζήτηση. Δικαιολογημένος ο άνθρωπος, αλλά κι ο έρμος ο επιβάτης στον προορισμό του θέλει να πάει, όχι να κουβεντιάσει για το που πάνε τα τέλη κυκλοφορίας που πληρώνουμε ή για το αν η οικονομική κρίση αποτελεί μια τεράστια συνωμοσία των «αφεντικών» που μας δουλεύουν ψιλό γαζί.
6. Ο κολλητός. Πάλι μπορεί να πρόκειται για οποιονδήποτε από τους προηγούμενους, με ιδιαίτερη συγγένεια με τον ακράτητο. Αν είσαι άντρας είσαι το παλικάρι του, αν γυναίκα η κοπελιά του. Σου μιλάει – σιγά μη δε σου μίλαγε – σα να σε ξέρει χρόνια, σα να έχετε λύσει όλα τα παγκόσμια αλλά και τα μεταξύ σας προβλήματα. Σε βαθμό που βγαίνοντας αρχίζεις και αναρωτιέσαι από που μπορεί να τον ήξερες.
7. Ο σπόρτσμαν. Τον καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή που μπαίνεις στο ταξί και ακούς τον οποιοδήποτε σπορ fm στο ραδιόφωνο. Τα αυτιά σου κατακλύζονται από προγνωστικά, βαρύγδουπες αναλύσεις – στην αρχή μπορεί να νομίζεις ότι πρόκειται για πολιτική εκπομπή αλλά όχι, μόνο για μπάλα μιλάνε τόσο σοβαρά στο ραδιόφωνο – για το αν η Ίντερ είναι εύκολη ή δύσκολη ομάδα για Στοίχημα. Αν μάλιστα ο πρωταγωνιστής μας διαθέτει και σούπερ ουάου μεγαφωνική εγκατάσταση στα πίσω καθίσματα, νιώθεις ένα με την παρέα, αρχίζεις και προβληματίζεσαι για το πώς και γιατί αυτή η ρημάδα η Ίντερ μας δυσκολεύει τόσο στις προβλέψεις.
ΠΗΓΗ:
http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2009/03/taxi-stories.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου