Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

«Νευριάζω. Στεναχωριέμαι. Χαμογελάω» [Από το blog “Aspa online”]



Πριν από τρεις ημέρες, στις 20.4.2012, στο blogAspa online” της Άσπας, που αναφέρεται συνήθως στις δύο κόρες της, στις συζητήσεις τους και στις ατάκες τους, διαβάσαμε αυτό:


Νευριάζω. Στεναχωριέμαι. Χαμογελάω

Νευριάζω
Είμαι τσαντισμένη. Οδηγώ. Οι μικρές είναι στο πίσω κάθισμα και αντιλαμβάνονται ότι η ένταση αρχίζει και συσσωρεύεται καθώς τους μιλάω.
            Πετάγεται λοιπόν η Εβελίνα και λέει με δυνατή φωνή: ”Μαμά πάρτο αργά. Ανέπνευσε!”
Μόλις συνειδητοποιώ τι είπε, τα ξεχνάω όλα. Λύνομαι στο γέλιο.
Η Εβίτα ακούγοντάς με να γελάω προσθέτει: “Δεν είναι και τόσο αστείο όσο φαίνεται!”
Ξεκαρδίζομαι και με αυτό. Είναι τόσο αστείο όσο φαίνεται! Μετά από λίγο η Εβελίνα συνεχίζει:
“Θα σου δώσω τη συμβουλή του σενσέι Γου: ’Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, μπορούμε όμως να επηρρεάσουμε το μέλλον.’ Για αυτό λοιπόν μαμά μείνε χαμογελαστή και ξέχνα ό,τι έγινε.”
Και ως “τελειωτικό χτύπημα” προσθέτει: “Οπότε λοιπόν πήγαινε για ροκ εν ρολ στη συναυλία του Μπίμπι του αστακού.”
“Θα με τρελάνεις Εβελίνα” της λέω. “Τον σένσει Γου τον ξέρω. Αλλά ο Μπίμπι ο αστακός από ποια ταινία είναι πάλι;”
“Δεν είναι από ταινία μαμά! Από το μυαλό μου το έβγαλα αυτό!”

Στεναχωριέμαι
Κάτι με έχει πειράξει. Τα παιδικά ραντάρ το έχουν πιάσει και προσπαθούν να με παρηγορήσουν.
            Η Εβελίνα μου λέει: 
- Άκου μαμά: Σκέψου ότι είμαι μικρή και κάθομαι στα πόδια σου και με χτενίζεις. Κι εγώ κάνω έτσι τα χεράκια μου και πιάνω τα μαλλιά σου και προσποιούμαι ότι είναι λιάνες και ότι τις αρπάζω και πηδάω στην απέναντι πλευρά του δάσους.
- Ότι είναι τι τα μαλλιά μου;
- Ότι είναι λιάνες.
- Ότι είναι τι;
- Λιάνες!
- Τι σημαίνει λιάνες;
- Αυτά που κρέμονται από τα δέντρα, που τα έπιανε ο Ταρζάν και πήγαινε από δέντρο σε δέντρο.
- Και πώς την ξέρεις εσύ αυτή τη λέξη; (κι εγώ δεν την ξέρω;)
- Την ξέρω μαμά.
Μετά από λίγο η Εβίτα: 
- Μαμά χαμογέλα… Δε θέλω να είσαι στεναχωρημένη. Σε αγαπώ. Σε αγαπώ πιο πολύ και από τον εαυτό μου. Και ξέρεις γιατί σε αγαπώ πιο πολύ από τον εαυτό μου; Γιατί είσαι ο πρώτος άνθρωπος που αντίκρυσα όταν γεννήθηκα. Πρώτα εσένα είδα και μετά τον εαυτό μου. Εμένα δεν μπορούσα να με δω, με είδα μετά. Εσένα αγαπώ πιο πολύ.

Νευριάζω. Στεναχωριέμαι. Χαμογελάω… 



ΠΗΓΗ:


Δεν υπάρχουν σχόλια: