«Μια άλλη, εντελώς αιρετική, άποψη για τα Οικονομικά στην Ελλάδα» [Από το blog “Πόντος και Αριστερά”]

Πριν από δέκα ημέρες, στις 10.4.2012, στο blog “Πόντος και Αριστερά ” διαβάσαμε, κάτω από μια σχετικώς “άσχετη” ανάρτηση, ως σχόλιο, αυτό:

Μια άλλη, εντελώς αιρετική, άποψη για τα Οικονομικά στην Ελλάδα

Αλήθεια ή Ψέματα!

Ψέμα Πρώτο

Όπου έχει αναλάβει το ΔΝΤ βύθισε την οικονομία στην ύφεση.

Το ΔΝΤ από τις 20 χώρες που έχει χρηματοδοτήσει οι 13 αναπτύχθηκαν. Οι
άλλες 7 απλά δεν εφάρμοσαν το σταθεροποιητικό πρόγραμμα (βλέπε
Ελλάδα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της Αγγλίας το 1979 που μπήκε
στο ΔΝΤ και εφαρμόζοντας πολιτικές απελευθέρωσης της αγοράς, γνώρισε
την μεγαλύτερη ανάπτυξη της ιστορίας της.

Ψέμα Δεύτερο

Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Ρωσία.

Όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ αυτό, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η
Ρωσία είναι από τα μέλη του ΔΝΤ που έφερε αντίρρηση για το ύψος της
βοήθειας προς την Ελλάδα σαν μη συμφέρουσα επένδυση.
Η περίπτωση της Λευκορωσίας είναι χαρακτηριστική, ενώ βγήκε από τις
αγκάλες του ΔΝΤ, στράφηκε σε δανεισμό στη Ρωσία, η οποία της δάνεισε
λιγότερα με μεγαλύτερο επιτόκιο και με επαχθέστερους όρους όπως το
ξεπούλημα όλων των υποδομών τους σ΄ αυτήν.
Δείγμα των προθέσεων της είναι ότι αρνείται να πουλήσει πετρέλαιο επί
πιστώσει στα ελληνικά Διυλιστήρια, δηλ. σε κερδοφόρες και φερέγγυες
επιχειρήσεις. Και για να δείξουμε το ανεδαφικό του παραπάνω
ισχυρισμού, η Ρωσία θα μπορούσε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα από την
ελεύθερη αγορά, απλά δεν το ΄κανε.

Ψέμα Τρίτο

Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Κίνα.

Αυτό είναι το δεύτερο σκέλος της πλάνης ότι αρνηθήκαμε να αναλάβει το
χρέος μας η Κίνα και οι προδότες πολιτικοί μας, μας έριξαν στην
μέγγενη του ΔΝΤ.
Η Κίνα όπως και η Ρωσία, όπως είπαμε θα μπορούσαν να αγοράσουν
ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά, χωρίς να υπάρχει διακρατική
συμφωνία.
Δεν το έκαναν γιατί απλά δεν ρισκάρουν τα λεφτά τους σε μια
αναξιόπιστη οικονομία. Πρέπει να γνωρίζουν οι μυθοπλάστες της
ελληνικής πραγματικότητας ότι η Κίνα έχει δικό της οίκο αξιολόγησης, ο
οποίος υποβαθμίζει συνεχώς την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος.
Με λίγα λόγια, όχι δεν θέλει να μας δανείσει, αλλά συμβουλεύει και
τους άλλους να μην το κάνουν. Είναι πράγματι αφελείς αυτοί που
πιστεύουν, πως η Κίνα θα αναλάμβανε το χρέος μας για να περνούν οι
Έλληνες καλά, όταν από τα αποθεματικά της δεν τροφοδοτεί ανάγκες του
δικού της λαού;

Ψέμα Τέταρτο

Οι δανειστές μας είναι στυγνοί τοκογλύφοι.

Αυτοί που δανείζουν, μας δανείζουν για να κερδίσουν, αυτό είναι ξεκάθαρο.
Το ύψος του επιτοκίου είναι ανάλογο του ρίσκου που παίρνουν. Ας δούμε
λοιπόν τι αναλογία επιτοκίου -ρίσκου υπάρχει. Το επιτόκιο -ρίσκο που
θα έβαζαν οι αγορές για να δανείσουν τη χώρα μας (spreads) κυμαίνονταν
πάνω από 20%. Δηλ. απαγορευτικό. Το επιτόκιο δανεισμού που έλαβε η
Ελλάδα από τον μηχανισμό στήριξης για το πρώτο μνημόνιο ήταν 4-5% και
για το δεύτερο μνημόνιο 3,6%, όταν τα επιτόκια στην ελεύθερη αγορά
έφταναν το 25%. Ποιος λοιπόν είναι ο στυγνός τοκογλύφος, όταν τα
επιτόκια της Ιταλίας και της Ισπανίας κυμαίνονται στο 6-7% για δεκατή
ομόλογα;

Ψέμα Πέμπτο

Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα με σκοπό να ελέγξει την οικονομία της
και να αγοράσει τα πάντα έναντι πινακίου φακής.

Στον ισχυρισμό αυτόν θα αντιτάξω το ερώτημα , γιατί η Γερμανία δεν
άφησε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να αγοράσει τα πάντα φτηνότερα και
χωρίς ρίσκο; Γιατί τα δεκάδες δις που εκταμιεύονται από τους κρατικούς
προϋπολογισμούς των εταίρων μας και δη της Γερμανίας δεν επενδύονται
σε ασφαλέστερα σημεία του πλανήτη(Βαλκάνια, Μεσόγειο) και επενδύονται
στην Ελλάδα;

Στον μηχανισμό στήριξης συμμετέχουν όλες οι χώρες της ευρωζώνης. Γιατί
αυτή η πολεμική μόνο για τους Γερμανούς και όχι για τους Ολλανδούς,
Νορβηγούς, Φιλανδούς, Κύπριους κλπ; Προφανώς όλα εντάσσονται στα
συμφέροντα κάθε χώρας και της ευρωζώνης γενικότερα. Κανένας δεν
χαρίζει και κανένας δεν θέλει να χάσει. Αλλά η προσπάθεια διάσωσης της
χώρας μας ευνοεί πρωτίστως εμάς και κατ΄ επέκτασιν τους εταίρους μας.

Ψέμα Έκτο

Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα για να στηρίξει τις εξαγωγές της.

Είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύει κάποιος ότι μια αγορά 10εκ
κατοίκων μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη μιας χώρας 80εκ. Στο γενικό
σύνολο των εξαγωγών της Γερμανίας, η Ελλάδα κατέχει το 0,7%. Δηλ
περίπου 6δισ. το χρόνο όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είναι 34
δισ.
Αντίστοιχα η Πορτογαλία εισάγει περίπου 8δις από την Γερμανία και δεν
αναλώνεται σε τέτοιες ανόητες κατηγορίες, όπως και η Ιρλανδία που
εξάγει, αντί να εισάγει, στη Γερμανία 11δις το χρόνο δεν σκέφτηκε
κανείς να πει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να δανείσει την Ιρλανδία;
Άρα τα προβλήματα κάθε χώρας δεν έχουν να κάνουν με τις εξαγωγές της
Γερμανίας στις χώρες αυτές, αλλού είναι τα προβλήματα.

Ψέμα Έβδομο

Η Γερμανία μας δανείζει για να αγοράζουμε εξοπλιστικά προγράμματα από αυτήν.

Μετέωρος ο ισχυρισμός και ανατρέψιμος μέσω των αριθμών. Η Ελλάδα
δαπανά κάθε χρόνο περίπου 2δις ευρώ για εξοπλισμούς από τους οποίους
μόνο το 20% αφορά την Γερμανία δηλ. 400εκ ευρώ το χρόνο. Το ερώτημα
είναι, ασχέτως αν χρειάζονται η όχι, ότι δημιουργούνται φαντάσματα
και πλασματικοί εχθροί όταν οι εκροές χρημάτων από την Γερμανία στην
Ελλάδα είναι πολλαπλάσια των εκροών. Μία μελέτη της EUROBANK αναφέρει
ότι τα χρήματα που έχουν δοθεί στην Ελλάδα μόνο μέσω επιδοτήσεων τα
τελευταία 30 χρόνια είναι 203 δις, πολλά από τα οποία είναι από τις
καταβολές των φορολογούμενων γερμανών πολιτών.
Οι επιδοτήσεις δεν δόθηκαν στην Ελλάδα από συμπάθεια αλλά από μια
διευρυμένη αντίληψη του συμφέροντος των χωρών αυτών στο πλαίσιο της
ΕΕ. Το πώς αξιοποιήθηκαν οι πόροι αυτοί από την Ελλάδα είναι ζήτημα
μιας άλλης συζήτησης.

Ψέμα Όγδοο

Το μνημόνιο κατέστρεψε τη χώρα.

Η χώρα ήταν κατεστραμμένη πριν το μνημόνιο. Το μνημόνιο ήταν μια
διακρατική συμφωνία με όρους δανεισμού. Σε γενικές γραμμές
προσανατολιζόταν στη μείωση των δημοσίων δαπανών, στις
ιδιωτικοποιήσεις, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην επιτάχυνση
διαρθρωτικών αλλαγών τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
(μείωση δημοσίων υπαλλήλων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, κλπ) Η
κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που διαχειρίσθηκε το μνημόνιο δεν μείωσε δραστικά τις
δημόσιες δαπάνες και τις σπατάλες του κράτους, δεν έκανε ούτε μια
ιδιωτικοποίηση, δεν κατάφερε να πατάξει την φοροδιαφυγή, δεν μείωσε
τους δημοσίους υπαλλήλους , δεν έκλεισε άχρηστους δημόσιους
οργανισμούς , δεν άνοιξε τα κλειστά επαγγέλματα, και αντ αυτού μείωσε
μισθούς και συντάξεις οριζόντια και έβαλε φόρους σε ότι κινείται ή δεν
κινείται. Αποτέλεσμα αυτού η ύφεση να παγιωθεί και να χρειαστεί
δεύτερο μνημόνιο πιο σκληρό, αφού πλέον τα μέτρα επιβαρύνουν
αθροιστικά τους πολίτες.

Ψέμα Ένατο

Τα λεφτά τα έφαγαν οι πολιτικοί μαζί με τα κρατικοδίαιτα λαμογια.

Από τα 100 ευρω που δαπανά το ελληνικό κράτος το 70% πηγαίνει σε
κοινωνικές δαπάνες (μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία κλπ.) το 20% σε
τοκοχρεολύσια και ένα 10% σε δραστηριότητες δημοσίων επενδύσεων.
Σ΄αυτό το 10% κρύβεται η διαπλοκή και το πάρτι με τις μίζες ημετέρων.
Αν υποθέσουμε ότι η διαφθορά και οι υπερτιμολογήσεις ανέρχονται σε
ποσοστό 15%, το σύνολο της διαφθοράς δεν ξεπερνά το 1,5% των δημοσίων
δαπανών και σε καμιά περίπτωση δεν αντιστοιχεί στο δημόσιο χρέος των
360δις.
Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο ότι δαπανούσαμε κάθε χρόνο παραπάνω από
20δις σε σχέση με αυτά που παράγαμε. Κάθε ευρώ που έμπαινε στη χώρα
έβγαινε με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων. Αν μας χάριζε κάποιος
ολόκληρο το χρέος σε 15 χρόνια θα βρισκόμασταν στο σημείο που
βρισκόμαστε σήμερα.

Ψέμα Δέκατο

Χρεωκοπία αντί μνημόνιο 2. Το μνημόνιο 2 φέρνει ύφεση και
εξασφαλίζει μόνο τους δανειστές μας.

Η χρεωκοπία και αυτή εξ ορισμού θα φέρει ύφεση. Άρα τι διαλέγουμε; Με
το μνημόνιο 2 η χώρα μπαίνει σε μακροχρόνια ύφεση μένοντας όμως στην
Ευρώπη, στο ευρώ και με πληθωρισμό 2,5%. Αν όμως χρεοκοπήσει η χώρα
βγαίνει από το ευρώ χωρίς ρευστότητα, με αλλαγή νομίσματος και με
πληθωρισμό άνω του 20%. Και ρωτώ, σε ποια από τις δυο περιπτώσεις
υπάρχουν προοπτικές ανάπτυξης; Το να κατηγορούμε κάτι δεν σημαίνει ότι
η άλλη επιλογή είναι καλύτερη.

Ψέμα Ενδέκατο

Να πάμε στην δραχμή και να αναπτυχθούμε μόνοι μας.

Η προοπτική της δραχμής δεν μας κάνει ανεξάρτητους από τους πιστωτές
μας αλλά εξαρτημένους για πολλά χρόνια από την φτώχια. Φαντάζει
εφιαλτικό οι καταθέσεις όλων μας να μετατραπούν σε δραχμές που με την
ιλιγγιώδη αύξηση του πληθωρισμού θα εκμηδενισθούν, το δημόσιο χρέος θα
πολλαπλασιασθεί, τα στεγαστικά δάνεια θα είναι αδύνατον να
αποπληρωθούν, η ακρίβεια και η ανεργία, και οι ελλείψεις σε βασικά
προϊόντα επιβίωσης, θα πυροδοτήσουν τεράστια κοινωνικά
προβλήματα(εγκληματικότητα, πορνεία, παραοικονομία κ.α) για το λόγο
αυτό η μόνη λύση είναι η ασπίδα του ευρω, να μας δώσει την δυνατότητα
να έχουμε την απαιτούμενη οικονομική σύγκλιση με τις εύρωστες χώρες
της ευρωζωνης

Ψέμα Δωδέκατο

Το χρέος είναι απεχθές, και να μην το πληρώσουμε.

Απεχθές λέγεται το χρέος που δημιουργείτε από απολυταρχικά καθεστώτα,
όταν ο εκάστοτε δικτάτορας λαμβάνει δάνειο για δικό του πρόσοδο και
δεν φθάνει ποτέ στον λαό. Στην περίπτωση μας όμως είναι πολύ
διαφορετικά τα πράγματα, τα δάνεια χορηγήθηκαν για επιδοματική
πολιτική, διορισμούς, συντάξεις και κατασπαταλήθηκαν σε διάφορες
ορατές δαπάνες του κράτους. Άρα η άποψη του δεν πληρώνω χαρακτηρίζεται
από λαϊκίστικη έως δολίως παραπληροφόρηση των πολιτών.

ΠΗΓΗ:

http://pontosandaristera.wordpress.com/2012/04/10/ai-nostri-fratelli-greci/