Πριν από οκτώ εβδομάδες, στις 12.7.2012, στο blog “ANemos” διαβάσαμε αυτό:
Μήπως ψόφησε
το άλογο;
Πολλές φορές οι αναλύσεις έρχονται εκ του περισσού. Δεν χρειάζεται
ιδιαίτερη συνθετική ικανότητα για να μαζέψεις τα σκόρπια κομμάτια του παζλ για
να δεις τη μεγάλη εικόνα. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, αρκεί να τα βάλεις
στη σωστή σειρά:
Ισπανοί και Ιταλοί προχωρούν σε
σκληρότερα μέτρα περικοπών, λιτότητας και αύξησης της έμμεσης και άμεσης
φορολογίας με κίνδυνο να μπουν κι αυτοί, τους επόμενους μήνες στο φαύλο κύκλο
της ύφεσης αλλά και των κοινωνικών αναταραχών. Η εξέγερση των Ισπανών
ανθρακωρύχων είναι μόνο το προοίμιο…
Ο Φρανσουά Ολάντ προσπαθεί να
βαφτίσει τη λιτότητα-κρέας σε «δίκαιη» φορολόγηση-ψάρι και σε «κοινωνική
δημοκρατία» με πανεθνικές, ανοιχτές διασκέψεις εργαζομένων-εργοδοτών.
Ο Κάμερον, έχοντας ούτως ή άλλως την
ουρά του έξω από την ευρωζώνη, διαμηνύει ότι ούτε με την Ε.Ε. είναι
ευχαριστημένοι οι Βρετανοί και διολισθαίνει όλο και περισσότερο προς το μέρος
των ευρωσκεπτικιστών που έχουν πάρει το πάνω χέρι στο Νησί.
Φιλανδοί και Ολλανδοί διακηρύσσουν
ότι δεν πρόκειται να εξακολουθήσουν να πληρώνουν «τζερεμέδες», δηλαδή τις χώρες
του Νότου και θα προτιμούσαν να αποχωρήσουν από την Ενωση.
Και το αποκορύφωμα: Η καγκελάριος
Μέρκελ, παραδεχόμενη πλέον και δημόσια αυτό που όλοι ψιθυρίζαμε, πως, δηλαδή η
ευρωπαϊκή αγορά συρρικνώνεται για τα γερμανικά προϊόντα, συνιστά να γίνουμε
…Ινδονησία. Όχι μόνο εμείς, οι Ελληνες, αλλά ολόκληρη η ευρωζώνη. Διότι η
Ινδονησία, λέει, κατέβασε το χρέος της, μέσα σε πέντε χρόνια, από το 85 στο
24%...
Μικρή σημασία έχει το ότι η Μέρκελ
δεν αντιλαμβάνεται ότι μιλάει για άλλη κουλτούρα, άλλο πολίτευμα, άλλη λογική,
μακριά από τη δυτικοευρωπαϊκή δημοκρατική αλλά και την καπιταλιστική παράδοση,
συγκρίνοντας μήλα με …μάνγκο.
Σημασία έχει ότι αργά η γρήγορα θα
μάθουμε αυτό που λίγο πολύ υποπτευόμαστε: Πως εδώ και καιρό μαστιγώνουμε ένα
ψόφιο άλογο…
Δημοσιεύτηκε στην
εφημερίδα "Ελλάδα" στις 12 Ιουλίου
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου