Πριν από έναν μήνα, στις 16.4.2013, στο blog “ANemos” διαβάσαμε αυτό:
Τρομακτικοί
Απαίδευτοι και
ανιστόρητοι, μαλθακοί στη σκέψη και φοβικοί απέναντι στο θάνατο, το μόνο που
μας μένει είναι να επιχαίρουμε ή να καταδικάζουμε με τυπικότητες το θάνατο των
άλλων βάζοντας στο ζύγι τους νεκρούς και αλαλάζοντας σαν θεατές σε αρένα!
Γινόμαστε πιο τρομακτικοί κι από τον τρόμο που ξορκίζουμε... Επικίνδυνοι μέσα στη
σάχλα και τον συναισθηματισμό του κώλου που εκφράζεται με άκρατη εγωπάθεια...
Μέχρι και τα παιδιά μας τα
φανταζόμαστε διαμελισμένα στη Βοστώνη αλλά όχι στη Συρία, οι μισοί. Και οι
άλλοι μισοί καταπλακωμένα στο Ιράν αλλά όχι σφαγμένα στη Σομαλία...
Που καταντήσαμε...
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου