Πριν από μερικές ημέρες, στις 9.4.2010, στο blog “Locus Publicus Editorium”, διαβάσαμε αυτό:
Η μαγκιά και η παραγγελιά
Μα γιατί δεν πάει το piggy στο Νομισματικό Ταμείο και επιμένει στο παραμύθι του πακέτου σωτηρίας που στην ουσία δεν υπάρχει; Γιατί προτιμάει τους κακούς κερδοσκόπους και τις απανωτές κατραπακιές των υψηλών επιτοκίων απο το 3% του Ταμείου; Τι ακριβώς προσφέρει η Ευρώπη;
Μα, θα μου πείτε, το piggy γουστάρει Κρατισμό, και προτιμάει ευρωπαίους σοσιαλιστές με "κοινωνικές ευαισθησίες" απο τους ψυχρούς μονεταριστές του υπεραντλαντικού θηρίου. Το οποίο μας έδωσε ήδη μια γενική γεύση για το πώς περίπου βλέπει τα πράγματα. Το Ταμείο ήρθε λέει στην Έλλάδα και επι Αλογοσκούφη, και είπε ακριβώς τα ίδια, άφησε δε και σημειώσεις που "χάθηκαν". Ούτε κυβερνητικές ανακοινώσεις έγιναν τότε, ούτε τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με την επίσκεψη. Ηταν βλέπετε η εποχή με τα πηδήματα του Ζάχου. Και δεν υπήρχε όρεξη για μειώσεις και περικοπές.
Και σήμερα, παρά τα τρομερά επιτόκια, το μετανοιωμένο piggy προτιμάει αγορές και Σόρους κατα σωρείαν. Τρελοί είστε να χάσουμε τον Κρατισμό μας; Χτίζεται αξιοπιστία χωρίς υπερκράτος; Ποιός τρελός θέλει το ξενέρωτο Νομισματικό που μιλάει συνέχεια για απολύσεις και κρατικό re-engineering; Τρελοί είμαστε να εφαρμόσουμε τα αυτονόητα;
Πρίν κάμποσα χρόνια, όταν δεν είχα όλες τις απαντήσεις στη ζωή (τώρα τις έχω), νιόφερτος τότε στην Αμερική, δούλευα σε ενα εστιατόριο ενός ελληναρά, και τα σαββατόβραδα, με έπαιρνε με το ακριβό corvette του στα μπουζούκια. Και εκεί, εμείς πίναμε δύο τρία ποτά, κερνάγαμε όμως άλλα 30, και ο ματσός εστιάτορας, φιγούρα, μούρη και μαγκιά, χόρευε και ζειμπέκικα, κατα την διάρκεια των οποίων πετούσε στο αέρα και 200 δολλάρια σε μονά ανα κομμάτι. "Η χαρτούρα πρέπει να είναι πυκνή και να ανοίγει στον αέρα" θυμάμαι που μου έλεγε. Και μιά φορά, αφού είχε χαλάσει πάνω απο 1000 δολλάρια σε φιγούρες και μαγκιές, τον παρατήρησα και εγώ οτι ήταν σπάταλος και βλάξ μέχρι σημείο μαλακίας. "Δεν σε καταλαβαίνω" θυμάμαι που του είπε τότε ο φοιτητής που ζούσε και σπούδαζε δουλεύοντας. "Κράτα τα λεφτά σου στην άκρη, θάρθουν και δύσκολες μέρες".
Με κοίταξε απορημένος, στιγμιαία νόμισα πως κατάλαβε την παρατήρηση, ίσως και να σκέφτηκε λίγο μέσα στη θολούρα της βραδιάς. Μα εκείνος, κανονικό piggy, ξεσαλωμένο απο το εύκολο χρήμα, αμαθές, σπάταλο και κακομαθημένο, με κοίταξε για λίγο με ένα βλέμμα απλανές, και μου έδωσε μια απάντηση που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου. "Φίλε μου", ψέλισε το piggy, "η μαγκιά και η παραγγελιά πληρώνονται"...
ΠΗΓΗ:
http://locus-editorium.blogspot.com/2010/04/blog-post_09.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου