Πριν από ένα μήνα, στις 26.3.2010, στο blog “Ελαφηβολιών” της Βάσσιας, διαβάσαμε αυτό:
Πόσο θα’θελα…
Πόσο θα’ θελα να χαμήλωνες λιγάκι
κι αυτή η απρόσιτη κορυφή να γινόταν φίλη
να ζέσταινες το βράχο
ν' ακουμπήσω το πρόσωπό μου
να έστρωνες το γυμνό χώμα
με φύλλα πορτοκαλιά
να χάιδευαν το κουρασμένο σώμα.
Πόσο θα’ θελα να χαμήλωνες λιγάκι
το φως σου πάνω μου
να φωτίσεις το δρόμο
προς την έρημη πόλη
να πείσεις τ’ άστρα να επιστρέψουν.
Πόσο θα’ θελα να χαμήλωνες λίγο
τις στάλες του νερού σου
να ξεπλύνεις τη λάσπη από τα παπούτσια
που βαραίνει τα βήματα
να χαθούν τα χαραγμένα ίχνη από τη γη.
Πόσο θα’ θελα να χαμήλωνες λιγάκι
Να σ’ αγγίξω
Να σε γνωρίσω
Να με γνωρίσεις
Να ψηλώσω
Να χαμηλώσεις
Εσύ λίγο πιο κάτω από τον ουρανό
Εγώ λίγο πιο πάνω απ’ τη γη.
ΠΗΓΗ:
http://elafivolion.blogspot.com/2010/03/blog-post_26.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου