Πριν από πέντε ημέρες, στις 6.4.2010, στο blog “Memoryland” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:
Ζώου μπίζνες
Μια show business που απευθύνεται στα πιο ζωώδη μας ένστικτα, που θέλει το κοινό της να αποτελείται από κοπάδια άβουλων ζωντανών, εθισμένων σε χαμηλού επιπέδου θεάματα: σκυλοπόπ γλεντάκια από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, κουτσομπολιό, σοφτ πορνό όλες τις ώρες της ημέρας. Μια τηλεόραση ολοκληρωτική, που σου βρίσκει δουλειά (συνήθως μοντέλου, τραγουδίστριας ή τραγουδιστή), σε παντρεύει, σου πληρώνει τα χρέη, σου φτιάχνει το σπίτι, σου μαγειρεύει, σου δείχνει πώς να διασκεδάσεις, κάνοντάς σε μέρος μιας μεγάλης παρέας που όλη μέρα κουβεντιάζει ασημαντότητες, χορεύοντας και τραγουδώντας στο ρυθμό ελαφρολαϊκών σκουπιδοτράγουδων. Μια τηλεόραση που σκεπάζει με τις τεράστιες, προστατευτικές της φτερούγες κάθε πτυχή της ζωής των τηλεθεατών της. Και διαθέτει έναν στρατό ‘αστεριών’ που δεν διαθέτουν τίποτα άξιο λόγου – πρόκειται για ανθρώπους αμόρφωτους ως επί το πλείστον, ακαλλιέργητους, αβαθείς – πέραν του ότι εμφανίζονται σε αυτή. Στα πάνελ των πρωινών εκπομπών της Μεγάλης Παρασκευής, οι κυρίες εμφανίστηκαν με μαύρα σούπερ μίνι. Αφού τέτοια μέρα δε μπορούμε να δείξουμε και στήθος και μπούτι, ας δείξουμε λίγο έξτρα μπούτι, ντυμένο – ή ορθότερα γδυμένο – στα μαύρα. Οι κύριοι, με βαρύγδουπο, σοφιστικέ ύφος ερμήνευαν, ανέλυαν, εξέταζαν, σχολίαζαν τα ασήμαντα που γίνονται σημαντικά, έψαχναν να βρουν γιατί ο τάδε ‘επώνυμος’ δάγκωσε το αυτί του δείνα ‘επώνυμου’, αν χωρίζει το ένα ή το άλλο ‘επώνυμο’ ζεύγος και ούτω καθ’εξής. Και όλη αυτή η παρέα διαρκώς μεγαλώνει, οι παρεούλες των επαγγελματιών ασημαντολόγων εξαπλώνονται από κανάλι σε κανάλι, από εκπομπή σε εκπομπή, καταπίνοντας στο πέρασμά τους την πολύπαθη ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αρχές και αξίες που δεν άντεξαν στο πέρασμα της τιποτολογίας. There is no business like show business, λένε οι Αμερικανοί, οι εφευρέτες της. Και όμως, υπάρχει κάτι που μοιάζει με τη βιομηχανία της διασκέδασης, με τη showbiz: η νεοελληνική συνοικιακή βιοτεχνία της διασκέδασης, που μιμείται σχολαστικά τα αμερικανικά σόου παράγοντας πιστά αντίγραφα - κατασκευάσματα κακόγουστα, φτηνά, άψυχα, όπως κάθε προϊόν ‘μαϊμού ’ - προς μαζική κατανάλωση. Διαμορφώνοντας μια ολόδική μας, ελληνικότατη ζώου μπιζ.
ΠΗΓΗ:
http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2010/04/blog-post_06.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου