Πριν από μία εβδομάδα, στις 5.5.2011, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Της ψυχής τα γιασεμιά
Πάντα, όλοι μας, ψάχνουμε κάτι να μας "γεμίζει"! Δοκιμάζοντας, στην πορεία, όλα όσα υπόσχονται γαλήνη, σωματική ευημερία, ηρεμία, ομορφιά! Και προχωράμε πότε με γέλιο, πότε με δάκρυ.... μα συνεχώς στην προσπάθεια! Σαν ο δρόμος να ανηφορίζει μόνιμα.... αδιάλειπτη η αναζήτηση...
'Ενα κλικ τυχαία.... ίσως κι όχι τυχαία, μ΄έκανε να αναρωτηθώ: Γιατί με πληρεί, με ευχαριστεί τόσο η ενασχόληση με τούτα τα ξεχωριστά παιδιά.... Δυσκολεύομαι να ονομάσω με τον τίτλο ΑΜΕΑ, αλλά ας τα προσδιορίσω έστω κι έτσι, χάριν της μεταξύ μας συνεννόησης! Κάποιο κενό, πιθανόν..... κάπου βαθειά μέσα να βρίσκεται. 'Ομως θα επαναληφθώ κι ας γίνομαι κουραστική! Κάθε πονεμένο χαμένο διαφορετικό πρόσωπο, μας φαίνεται αγριόχορτο επιβλαβές, στον κήπο με τις ροδιές! Κάθε δάκρυ της ψυχής τους, σταλάζει λασπόνερο και βαθουλώνει εντός....... Ένα ακόμα χαμόγελο, είναι γροθιά στο θεριό της αδιάφορης κοινωνίας μας..... Πολλά χαμόγελα, μια ολάνθιστη άνοιξη στον κήπο μας! Το ζήτημα, πάντα, πως "προσπερνάς" τα βασικά και καθημερινά αναγκαία για την επιβίωση της ύλης μας!
Είναι......... δύσκολο, κοπιαστικό, σίγουρα! Μα, αυτό το άρωμα στην ψυχή, δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού.... Παρά, μοναδικά, στον παιδικό ανθόκηπο............ Και είναι αυτό, τελικά, που μπορεί να γειάνει τις γκρίζες περιφορές μας, στον κύκλο όπου δεν κλείνει ορατά στα δυνατά ανθρώπινά μας όρια.... Ολοκλήρωση της ανικανοποίητης πολυπλοκότητας της σύστασής μας!
ΝΑΙ! Γνωρίζοντας τις φυσικές αδυναμίες μπορείς ν΄αγαπήσεις την όποια δύναμη χωράει εντός.....
Αν μπορείς να μυρίζεις γιασεμί, δεν είναι ομορφιά;
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2011/05/ths-psyhhs-ta-giasemia.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου