Πριν από ένα μήνα, στις 6.2.2013, στο blog “Synαισθήσεις” της Synas, διαβάσαμε αυτό:
Αέναα
Λέρωσα τις πατούσες
μου μέσα στις λάσπες των καιρών,
που ο πληθυντικός
χάριν του λόγου μόνο υπάρχει,
γιατί ο καιρός -ο
χρόνος σα να λέμε,
μιας κι οι συνθήκες
εναλλάσσονται-
είν’ ενικός,
υποκειμενικός
και περατός όσο του
σύμπαντος οι άκρες
-κομμένος και ραμμένος
νοητά
στα μέτρα των ανθρώπων,
στα μέτρα των ανθρώπων,
κι ας είναι από τον
ήλιο φαεινότερο
πως η αργία -κι η
ρουτινιάρικη ανία-
μας φέρνουνε ξανά σ'
εκείνην την ξέχειλη
πρώτη κατάσταση του
μηδενός,
ενώ η διάνοια με κάθε
ιδέα της αναγεννά τον χρόνο,
και κάθε πράξη προς το
άπειρο τον σπρώχνει.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου