«Άνθρωπος = Αναλώσιμο προϊόν» [Από το blog “Rodia Mixer”]

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 7.1.2009, στο blog “Rodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:

Άνθρωπος = Αναλώσιμο προϊόν

Μου κάνουν εντύπωση οι -σχετικά πρόσφατες- αναφορές σε ανθρώπους ως "65χρονος", "35χρονη", "16χρονος", 20χρονος", κλπ κλπ.

Μήπως θέλουν να μας πουν κάτι περισσότερο από μια απλή αναφορά στην ηλικία των ανθρώπων αυτών; Ανθρώπων με όνομα, ανθρώπων που υπάρχουν (ή υπήρξαν) ζωντανοί ανάμεσά μας.

Η δικαιολογία που προβάλλεται είναι ο σεβασμός στα "ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα" των προσώπων αυτών, η απόκρυψη της πραγματικής ταυτότητας δλδ, λες και πρόκειται για εφτασφράγιστο μυστικό η οντότητά τους.

Μετά τη μετατροπή των ανθρώπων σε "άτομα", χαρακτηρισμό που παραπέμπει σε κάτι τι ουδέτερο, σε μέρος ενός συνόλου ανώνυμου και χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σε κομμάτια ενός συνόλου άμορφου, σε τμήματα μάζας και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, τίποτα διαφορετικό, περάσαμε κιόλας στον ηλικιακό προσδιορισμό των ανθρώπων.

Οι εικόνες από τους πρόσφατους πολέμους -κοσοβάροι να περνούν και να ξαναπερνούν μπροστά από τις οθόνες μας, ιρακινοί τσουβαλιασμένα έρμαια των βασανιστών τους, πτώματα σωρηδόν στη Γάζα, κλπ- αλλά και εικόνες καμμένων ανθρώπων στην Ηλεία, καθώς και εικόνες σωρών ανθρώπινων πτωμάτων/θυμάτων φυσικών καταστροφών, προβάλλουν έντονα την αναλωσιμότητα του είδους μας.

Ο άνθρωπος δεν είναι πλέον ένα όν μοναδικό και ανεπανάληπτο, χάνει ολοένα και περισσότερο την αξία του, η ζωή του είναι φτηνότερη από τη ζωή άλλων -προστατευμένων- ειδών, όπως π.χ. η χελώνα καρέτα-καρέτα και η φώκια μονάχους-μονάχους. Ο άνθρωπος πλημμυρίζει τον πλανήτη χάρη στο θεϊκό "αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι" και όσο πλησιάζει τον τελικό στόχο, προς την κατακυρίευση της Γης δλδ, τόσο προβάλλεται η αναλωσιμότητά του. Αυτή είναι η αντίδραση στο θεϊκό σχέδιο, άραγε;

Οι παροχές υγείας όλο και μειώνονται, σε λίγο μόνο οι πλούσιοι θα έχουν το δικαίωμα να φροντίζουν την υγεία τους. Το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται, ο άνθρωπος θα ξεζουμίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδας. Ο νέος άνθρωπος είναι ένας αριθμός, ένα γραναζάκι, που η χρησιμότητά του καθορίζεται από το ύψος της αμοιβής του. Το άστοχο είναι ότι ολόκληρη γενιά αυτοπροσδιορίστηκε κιόλας ως η "γενιά των 700 ευρώ", πράγμα που ενοχλεί την αισθητική μου -τουλάχιστον. Πώς γίνεται ένας νέος άνθρωπος να παραιτείται από τις ιδέες, να παραμερίζει το σθένος και την ορμή του εξαιτίας του ύψους ενός μισθού; Αν ήταν π.χ. η "γενιά των 7.000 ευρώ" τι θα άλλαζε; Θα γινόταν αυτομάτως πιο έξυπνη και πιο παραγωγική;

Ο υποκριτικός προστατευτισμός των ΑμεΑ από το κράτος, ακυρώνεται με την άμεση αδιαφορία των πολιτών. Εφημερίδες χαρίζουν όπλα στους αναγνώστες τους. Τα κουμπούρια βγήκαν αντικαθιστώντας τα παρωχημένα μαχαίρια, σε λίγο θα φιγουράρουν και κανόνια στις ταράτσες έτσι όπως πάει το πράγμα. Θα δούμε και ρουκετοπόλεμο μεταξύ συνοικιών, άραγε;

Ο Νόμος της ζούγκλας των καννιβάλων θα υπερνικήσει το Νόμο της αγάπης προς τον πλησίον; Ο χριστιανισμός έγινε περιουσία των παπάδων που την εκποίησαν προς χάρη των βαλαντίων τους; Ποιο είναι τελικά το συμφέρον μας; Το αλληλοφάγωμα ή η αλληλοπροστασία;

Το μέλλον του ανθρώπου εντοπίζεται, άραγε, στο ποια γόμμα θα τον σβήσει;

ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2009/01/blog-post_07.html