Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 14.1.2009 [και πολύ πριν από την ξενόφερτη και εμπορική εορτή του Αγίου Βαλεντίνου!...], στο blog “Ούτε ένα βήμα πίσω”, διαβάσαμε αυτό:
Μια ανάρτηση γεμάτη έρωτα
Έτσι θα είναι αυτή η ανάρτηση. Γεμάτη Έρωτα. Θα είναι μία χαρούμενη ανάρτηση. Καθόλου μολότοφ, εργατικά δικαιώματα, φορολογικά μέτρα και σύγχρονη ελληνοφρένεια. Η ανάρτηση αυτή θα είναι γεμάτη έρωτα. ΟΕΟ.
Είδα πρόσφατα το Pretty Woman. Έλιωσα. Ή μάλλον δεν έλιωσα. Δε μπορούσα να μαζέψω τα σάλια μου από το δωμάτιο. Το είδα τελείως μόνη και δεν είχα κανονίσει για μετά κανένα ραντεβού με κανένα αγοράκι (όπως μου είπαν ότι θα έπρεπε να είχα κάνει εφόσον είχα στο μυαλό μου να δω αυτή την ταινία). Έμεινα μόνη μετά και σκεφτόμουν πόσο όμορφος είναι ο έρωτας και πόσο μου λείπει.
Πόσο μου λείπει να είμαστε ερωτευμένοι και να μένουμε με τις ώρες μόνοι μας στο σπίτι και να χαζεύουμε ο ένας τον άλλο λέγοντας λόγια χωρίς νόημα μόνο και μόνο για να καλύψουμε το κενό της σιωπής. Πόσο μου λείπει να με ξυπνάς το πρωί και να χαϊδεύεις το γυμνό σώμα μου, να ξυπνώ και να σε αντικρίζω να με κοιτάζεις στα μάτια με εκείνο το βλέμμα.
Καλημέρα αγάπη μου
Καλημέρα
Ύστερα να τρέχουμε σε παραλίες, να ξαπλώνουμε μαζί αγκαλιά στην άμμο με τα χοντρά μας μπουφάν και να ακούμε τα άγρια κύματα του χειμώνα ένα πρωί της Κυριακής. Να ψάχνω το πρόσωπο σου, χωμένο μέσα σε ένα κασκόλ, για να το ζεστάνω, να σε φιλήσω. Να σε βλέπω να γελάς, να μου λες χαρούμενος τα όνειρα σου, να μου διηγείσαι μικρές στιγμές της ζωής σου και να ξέρεις ότι και για εμένα έχουν σημασία. Να ξαπλώνουμε μαζί στο κρεβάτι, να με αφήνεις να σου διαβάζω τα παραμύθια του Άντερσεν ενώ με έχεις στην αγκαλιά σου και μου χαϊδεύεις την πλάτη. Να σε ακούω το βράδυ να μου μιλάς, να ακούω τη φωνή σου αργά να χάνεται στο σκοτάδι. Τα χέρια σου. Τα χέρια σου να κρατάνε τα χέρια μου. Να με κρατάνε ύστερα αγκαλιά και το σώμα σου να με σκεπάζει. Να μου κάνεις έρωτα, να με κοιτάς στα μάτια όταν μου κάνεις έρωτα.
Και το πρωί να ξυπνάμε αγκαλιά κάτω από το πάπλωμα. Να με αφήνεις να σε φιλάω στο σβέρκο, να σε κάνω χαρούμενο. Να χαϊδεύω το σώμα σου, να σε φιλάω. Να είμαστε μαζί και να είμαστε ερωτευμένοι. Να φιλάς τον ώμο μου, να με κρατάς από το χέρι. Και όταν δεν είμαστε μαζί να με παίρνεις τηλέφωνο και να διώχνεις με τη φωνή σου οτιδήποτε κακό μπορεί να μου χαλάσει τη διάθεση. Η φωνή σου, τα λόγια σου. Όταν με λες «μωρό μου», όταν με κοιτάς στα μάτια και το λες.
Όταν σε τσατίζω και φωνάζεις και όταν σου περνάει με ένα φιλί και ένα μικρό ενοχικό βλεμματάκι, εκείνο που λατρεύεις. Όταν σε πειράζω, όταν με πειράζεις και μετά με ρίχνεις στο κρεβάτι «θυμωμένος». Όταν όλα με νευριάζουν και έρχεσαι εσύ με την αγκαλιά σου και κρύβομαι εκεί μέσα. Όταν τσακωνόμαστε και ύστερα το μετανιώνουμε. Τόσο όμορφα όλα. Είμαστε μαζί.
Όταν με φιλάς και εγώ λιώνω και φέρνω την παλάμη σου πάνω από τους χτύπους της καρδιάς μου. Πόσο το αγαπάς αυτό, να τρέμω στα χέρια σου. Μου λείπεις.
ΠΗΓΗ:
http://skount.blogspot.com/2009/01/blog-post_14.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου