Στις 3.3.2009, στο blog “Εισερχόμενα – Εξερχόμενα μιας φρουτένιας ζωής” της “Καρπουζένιας”, κάτω από τη φωτογραφία δυό ματιών [την ίδια που υπήρχε στην από 24.2.2009 ανάρτησή της, που η “Κλέφτρα Κίσσα” ανάρτησε χθες], διαβάσαμε αυτό:
Κοίτα με
Είσαι θάλασσα και ωκεανός. Γη και στεριά μου.
Μέσα σου πνίγομαι και γεννιέμαι πάλι από το χώμα σου, κομμάτι σου, σαν τους πρώτους ανθρώπους.
Κοντά σου, όλες οι εποχές μου μπερδεύονται. Ένας χειμώνας ατέλειωτος να καραδοκεί κι ένα καλοκαίρι που καίει. Μα ο χρόνος δεν κυλά.
Πόσο ζεστό είναι το σώμα σου. Πόσο μαλακό. Όλη νύχτα με κρατούσες. Κι όμως εγώ πάλι έβλεπα όνειρα με σένα. Άνοιγα τα μάτια και ήσουν δίπλα. Τα έκλεινα και πάλι εκεί ήσουν. Μέσα μου. Να διεκδικείς το μυαλό μου, ξύπνιο ή νυσταγμένο.
Στάξε μου λίγη από τη μαγεία σου και μετά κοίτα με.
Δες μέσα στα μάτια μου και ξαναρώτα με.
Ναι, ίσως και να μπορούμε να γεράσουμε μαζί.
Και ναι, σήμερα αγαπώ.
ΠΗΓΗ:
http://tokarpouzi.blogspot.com/2009/03/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου