Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 19.7.2008, στο blog “Καρπουζένια (Karpouzi)” διαβάσαμε αυτό:
Λεπτομέρειες;
Μπορεί το χαμόγελο ενός αγνώστου να σου φτιάξει τη μέρα; Τη νύχτα;
Μπορούν τα μαλλιά σου που ανεμίζουν από το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου, να κάνουν το λαιμό να γαργαλιέται;
Μπορεί το ξενύχτι να γίνει φίλος σου και ο λιγοστός ύπνος πριν από μια δύσκολη μέρα δουλειάς, ακόμη πιο αδιάφορος;
Μερικά γράμματα και λίγοι αριθμοί. Πόσο καλογραμμένοι μπορεί να είναι; Πόσο σημαντικοί;
Mια μακώ μπλούζα, πόσο προκλητική μπορεί να δείχνει;
Κι ένα μικρό πόκεμον να ζητωκραυγάζει. Πόσο αστείο μπορεί να είναι ένα μικρό πόκεμον;
Ένα μήνυμα; Μπορεί ένα μήνυμα να σε κάνει να ξεχάσεις άλλα που δεν έλαβες;
Ένας αγαπημένος που σήμερα μεγαλώνει. Πόσο περισσότερο ν' αγαπήσεις δυο καστανά μάτια που άλλαξαν χρόνια;
Μια παραλία πόσα όνειρα μπορεί να θυμίσει; Να ζωγραφίσει;
Δυο όμορφα λόγια, όχι. Δυο έξυπνα λόγια όμως, πόσο μπορούν να σε προκαλέσουν;
Κι ένα ποτό; Να σε μεθύσει, πόσο μπορεί, ένα ποτό;
Να κολυμπήσεις γυμνή σε μια θάλασσα βραδινή. Κι ανάσταστη. Πόσο μπορεί να σε ελευθερώσει μια θάλασσα ανάστατη;
Full moon. Να νιώθεις γεμάτος από ένα ολόκληρο φεγγάρι. Μα πόσο πολύ; Τόσο πολύ;
Μικρές εκπλήξεις της ζωής. Καθημερινές λεπτομέρειες. Πόση διάρκεια μπορεί να έχουν; Πόση προσφορά στην ανεμελιά; Είναι που είσαι σε «ρομαντικό mood» ή στ’ αλήθεια μπορεί η μέρα να μυρίζει λουλούδια; Να ελευθερώνει το μυαλό;
Μικρό διάλειμμα; Μπορεί. Έστω.
Ή μήπως έγινες χαζοχαρούμενο μια νύχτα του Ιουλίου;
Αύριο θα σου πω. Σήμερα κουράστηκα κιόλας να σκέφτομαι. Σήμερα γουστάρω μόνο να ζω.
ΠΗΓΗ:
http://tokarpouzi.blogspot.com/2008/07/blog-post_19.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου