Πριν από ένα ακριβώς μήνα, στις 12.4.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Διαχρονικά πλέκει… στίχους!
Μάθε στα μάτια σου
να διατηρούν αληθινά τα χρώματά τους,
Και πες στην ψυχή σου
ότι οι ρίζες τους ενώθηκαν με τις δικές μου.
" Η όψη όλου του κόσμου άλλαξε, θαρρώ,
Σαν άκουσα πρώτη φορά της ψυχής σου τα βήματα,
Να προχωρούν ήρεμα ήρεμα, δίπλα μου, όπως σέρνονταν
Ανάμεσα σε μένα και στο φοβερό χείλος
Του ορατού θανάτου.
Εγώ που, νόμιζα πως βυθιζόμουν,
Πιάστηκα μέσα στην αγάπη κι όλη μου
Η ζωή, μπήκε σε νέο ρυθμό ".
" Όχι, άσε τη σιωπή της φύσης μου
Να παραδώσει τη γυναικεία αγάπη μου στην πίστη σου,
Βλέπεις στέκομαι χαμένη, κι όμως προσπαθώ,
Και συντρίβω της ζωής μου τ' απομεινάρια, γρήγορα,
Με την πιο άφοβη, σιωπηλή τόλμη,
Μήπως ένα άγγιγμα φανερώσει της καρδιάς τη θλίψη".
Στίχοι... αποσπάσματα απο το ποιητικό έργο
ποιήτριας του προπερασμένου αιώνα!
Προσπαθώ να τελειώσω τη βιογραφία της
απο ένα παλιό βιβλίο .. με τις Μεγάλες γυναίκες!
Κοντεύω.....
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Μια καλύτερη δημιουργική βδομάδα...
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2010/04/diahronika-plekei-stihoys.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου