«Ευχές με το τσουβάλι» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]

Στις 28.12.2009, στο blog “Η ζωή είναι ωραία” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:

Ευχές με το τσουβάλι

Αχ βρε τεχνολογία τι μας κάνεις!

Εντάξει δεν προλαβαίνουμε να πάμε να ευχηθούμε στον καθένα προσωπικά, γι' αυτό του τηλεφωνούμε. Μέχρις εκεί, μια χαρά.

Αλλά, όταν μου στέλνεις e-ευχές, αχ! πόσο πληγώνομαι η ευαίσθητη, όταν ανακαλύπτω πως είμαι σε ένα τσουβάλι μαζί με τόοσους άλλους, όπου πατώντας εσύ ένα και μόνο κουμπί μας στέλνεις λογάκια αυτόματα, απρόσωπα, άκοπα, ανώνυμα, χωρίς να βάλεις τη δύναμη της ευχής σου στον καθένα ξεχωριστά! Χωρίς να τον καλέσεις με το όνομά του, να δώσεις λίγο απ' τον χρόνο σου!

Τι να εισπράξω τότε εγώ; Λέξεις; Τι να τις κάνω;

Αχ, είναι ακριβές μάτια μου οι λέξεις, από τότε που γεννήθηκαν...

γι αυτό κι είναι ιεροσυλία το σκόρπισμά τους δίχως πάθος, δίχως δυναμισμό...

(ιδιαίτερα στην ευχή, που είναι επικοινωνία ανάμεσα σε καρδιές...)

Χίλιες φορές να με ξεχάσεις ή να μη με προλάβεις ανάμεσα σε τόσους, δεν με πειράζει, θα με θυμηθείς άλλοτε, θα ρθει η σειρά μου... και γω μήπως τους θυμάμαι όλους; Καλό είναι αυτό: οι άνθρωποί μας να ζωντανεύουν και περιστασιακά: είναι δυναμική η φιλία, κι όλα τα επίπεδα και τα είδη των σχέσεων... Καλό είναι αυτό...

ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2009/12/efhes-me-to-tsoybali-.html