Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

«Στάση Χριστούγεννα: Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας!» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]


Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 17।12.2009, στο blog “Η ζωή είναι ωραία”, της “Σοφίας Κου”, διαβάσαμε αυτό:


Στάση Χριστούγεννα: Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας!


Ο συρμός είναι τα προεόρτια: οι προετοιμασίες, τα τρεξίματα, για να ναι όλα αρκούντως λαμπερά, γιορτινά, χαρούμενα γύρω από το τραπέζι...

Από το οποίο όμως λείπει το βρέφος, πόσο μάλλον το συγκεκριμένο θείο βρέφος που επέλεξε να γεννηθεί μες στην απόλυτη ένδεια!



Η αποβάθρα είναι τα μεθεόρτια! Εκεί που φτάνουμε, που πατάμε ξανά στη γνώριμή μας καθημερινότητα, φορτωμένοι κούραση από το ταξίδι μες στο τρένο, κι απογοήτευση που δε χαρήκαμε τη διαδρομή, γιατί μάς φάγαν τα τρεχαλητά, αλλά και μια υποσυνείδητη απογοήτευση που νιώθουμε να μας πλησιάζει, να μας περιμένει νομοτελειακά: αφού τα ίδια πράξαμε και πέρσι και πρόπερσι, και στα ίδια μας βγάλανε, γιατί φέτος να συμβεί το κάτι άλλο; είναι γιατί και πάλι τα Χριστούγεννα δηλαδή ο στόχος, η γιορτή, το κεντρικό θέμα ανάμεσα στα προεόρτια και τα μεθεόρτια παραμένει ένα κενό! Ένα πηγάδι από το οποίο δεν κάνουμε τον κόπο να σκύψουμε να αντλήσουμε νερό ζωντανής ζωής! Ούτε καν να δούμε το καθρέφτισμα του βαθύτερου εαυτού μας...


.....................................

Επισκιασμένο το γεγονός από «τη βαβούρα για τη βαβούρα» χάσκει άδειο, άγνωστο, αδιάφορο!

Ούτε γέννηση βιώνουμε, ούτε Χριστό!

Απών από τα προσωπικά δελτία των ειδήσεών μας αλλά κι από τα «τηλεκατευθυνόμενα!»

το γεγονός της γέννησης ενός Θεού με σάρκα και οστά αποδυναμώνεται για τον καθένα μας

αν δεν το θρέψει με στοχασμό, με έκσταση απ' την παραδοχή πως δε χωράει στο μυαλό του. Πως γι' αυτό είναι μυστήριο, πως γι' αυτό είναι σωτηριώδες: Γιατί η επανευθυγράμμιση της λειψής ζωής του ανθρώπινου γένους, προς την θεϊκά προσχεδιασμένη, ολοκληρωμένη ζωή, μόνο από υπερφυσική οδό μπορεί να τελεσφορήσει!

....................


Εμείς που ορίσαμε μια συγκεκριμένη ημερομηνία, μια κοινή (εν πολλοίς) για υπενθύμιση αυτού του συμβάντος, εμείς οι ίδιοι μοιάζει όλο και να απομακρυνόμαστε από την έντασή του, το νόημα, τον πυρήνα του!

Κάθε χρόνο ενώ η ψυχή μας περιμένει να αναζωογοννηθεί, με τούτη την εξαιρετική τροφή, την ιαματική εμείς την αφήνουμε ανέγγιχτη, απρόσιτη, απομονωμένη στο βάθος της, στο μέγεθός της...

Κι έτσι αντί η ετήσια μνήμη του υπέρλογου να προκαλεί καινούργια δίψα στην ψυχή, φέρνει πλήξη κι απογοήτευση.

Είναι γιατί πρόλαβε και το παρέλαβε το μυαλό μας για να το κατανοήσει, να το διευθετήσει ανάμεσα σε άλλα λογικά γεγονότα.


Η ελευθερία μας για επιλογές είναι η μόνη σταθερή κι η μόνη υπεύθυνη και «Ό, τι και αν διαλέξουμε έχει το τίμημα του. Και λεβεντιά σημαίνει να πληρώνω το τίμημα των επιλογών μου», όπως μας είπε μια φίλη...

Αν θέλουμε προλαβαίνουμε να περάσουμε φέτος καλύτερα!

Εξάλλου, αν συχνά καταφέρνουμε να περνάμε καλά, γιατί όχι και τώρα;


ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2009/12/stash-hristoygenna-prosohh-sto-keno-metaxy-syrmoy-kai-apobathras.html


Δεν υπάρχουν σχόλια: