Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 31.12.2009, στο blog “Οδεύοντας” της Αργυρούλας, διαβάσαμε αυτό:
Αποχαιρετώντας το 2009
. . . μα τώρα έφτασε η στιγμή να αποχαιρετήσουμε άλλη μια χρονιά της επίγειας ζωής μας . . .
. . . τώρα έφτασε η στιγμή να ευχαριστήσουμε Εσένα , που παραμένεις σταθερός και πιστός Συνοδοιπόρος στην πορεία της ζωής μας και στο δρόμο μας.
Νά , πάρε σαν αντίδωρο , λίγα απ΄ τα δάκρυά τα γλυκά , που τόσες φορές έγινες αιτία να γεμίσουν τα μάτια μας .
Σ΄ ευχαριστούμε γιατί από Σένα μάθαμε , πως πάνω απ΄ τους πόθους μας ,
κάτω απ΄ τους κόπους μας , πίσω απ΄ τα προγράμματά μας , μπροστά απ΄ τις ματαιοδοξίες μας , μέσα στις προθέσεις μας , έξω απ΄ τις στραβοτιμονιές μας , αριστερά απ΄ τις ανασφάλειές μας, πέρα απ΄ τη μοναξιά μας , δώθε από τον πόνο μας, παντού , στα πάντα , πάντοτε , μέσα στην Μυστική Άγια Τράπεζα της ψυχής μας, πάντα Εσύ Κύριε εκεί , μυστικά και σιωπηλά , να μας κρατάς σε κάθε μας πτώση, να μας στηρίζεις σε κάθε καταιγίδα , να μας παρηγορείς σε κάθε μας πόνο και δυστυχία…
Ιησού Χριστέ μας , Πατέρα Μοναδικέ και Ουράνιε , Σ΄ Ευχαριστούμε για το κάθετι .
Ευλόγησε Κύριε την νέα χρονιά που ξεπροβάλλει στο διάβα της ζωής μας, και συμπορεύσου μαζί μας κάθε στιγμή και σε καμία περίπτωση μην μας εγκαταλείψεις, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που εμείς οι ίδιοι Σε διώχνουμε από κοντά μας .
Εύχομαι σε κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και ταξιδιώτη της ζωής , νάναι ευλογημένη η νέα χρονιά που ξημερώνει στη ζωή μας , και ό,τιδήποτε μας πόνεσε και μας στεναχώρησε την χρονιά που φεύγει να το αφήσουμε πίσω μας , και να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής μας με τις εμπειρίες που αποκομίσαμε από όλα αυτά , είτε ευχάριστα ήταν , είτε δυσάρεστα .
Χρόνια πολλά , όμορφα , ευλογημένα , γεμάτα Φώς Χριστού , χαμόγελο κ΄ αγάπη !
Διαβάτης
.
Την ίδια ημέρα, στο ίδιο blog [“Οδεύοντας” της Αργυρούλας] διαβάσαμε και αυτό:
Στο κατώφλι της νέας χρονιάς…
Ελάχιστες ώρες απομένουν να αποχαιρετήσουμε και αυτή τη χρονιά .
Και σκέψη μου σήμερα ... όχι άλλες μέριμνες , όχι άλλα τρεχάματα , όχι άλλες σκοτούρες . Μονάχα δυό μεγάλες " συγνώμες " .
Η πρώτη και σημαντικότερη , στον Πλάστη και Τον Δημιουργό μου . Για κάθε σκέψη , πράξη , λόγο , που Σε πόνεσαν. Που Σου ξανακάρφωσαν τα καρφιά στις παλάμες , που Σου ξαναλόγχισαν Την πλευρά , που Σου ξαναπότισαν το ξύδι και τη χολή , που Σου ξαναμάτωσαν Την Καρδιά . Συγνώμη !
Η δεύτερη , εξίσου σημαντική , σ΄ εσένα . Σ΄ εσένα τον σύζυγο , τον σύντροφο , τον φίλο , τον αδελφό , την αδελφή , το παιδί , τον πατέρα , την μητέρα, τον κάθε διπλανό , μα και μακρινό συνοδοιπόρο , στην πορεία της ζωής , που πίκρανα, που στεναχώρεσα , που πόνεσα , που λύπησα , είτε θεληματικά, είτε άθελά μου . Συγνώμη σε όλους εσάς !
Το κάθε φταίξιμο είναι δικό μου , που πηγάζει μέσα απ΄ τον ανελέητο εγωισμό μου , που καλλιεργώ , με τα πάθη και τα θέλω μες την ψυχή μου , και μου στερεί τη χαρά και την αγάπη απ΄ τη ζωή . Με την συναίσθηση της ευθύνης , απέναντι Στον Θεό , και στον αδελφό μου , με αυτές τις σκέψεις , και αυτές τις δύο μεγάλες "Συγνώμες " , θέλω να αποχαιρετήσω αυτή τη χρονιά που μας φεύγει .
Ας έχει ο καθένας μιαν ευλόγημένη και γεμάτη αγάπη χρονιά .
Διαβάτης
( Πολύ προσωπικές σκέψεις από το ημερολόγιό μου )
Πηγή:
http://odevontas.blogspot.com/2009/12/2009.html
http://odevontas.blogspot.com/2009/12/blog-post_31.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου