Στις 12.5.2009, στο blog “Lockheart” του Σπύρου, διαβάσαμε αυτό:
Πνευματικό άγγιγμα
Το πνευματικό άγγιγμα είναι η καθημερινή μας επαφή με τον εσωτερικό μας εαυτό δηλαδή η δουλειά που κάνουμε με τον εαυτό μας ως προς την εξέλιξη και την κάθαρση του.
Οι ώρες, οι μέρες , τα χρόνια περνούν και ο άνθρωπος καταντά ένα ρομποτάκι που ιδιαίτερα στις μέρες υπάρχουν και αρκετές σκουπιδοσκέψεις που του τρωνε το μυαλό όπως «Μπήκες facebook σήμερα;». H πολυπραγματοσύνη είναι μια μορφή πνευματικού καρκίνου που σου διαιρεί την συνείδηση και στην τρώει μέρα με την μέρα με αποτέλεσμα να μην φτάνεις πουθενά ή μάλλον να κατακρυλάς προς τα κάτω.
«Άγγιξες λοιπόν τον εσωτερικό σου εαυτό σήμερα ;» πάντα θεωρούσα ότι καθημερινά αν φεύγει η μέρα χωρίς ένα έστω μικρό πνευματικό άγγιγμα είναι μια μέρα κυριολεκτικά χαμένη που απλά την προσπερνάς σαν να πατάς έναν θυσαυρό αλλά τελικά έχασες την ευκαιρία του χρόνου να τον αξιοποιήσεις.
Πόσες φορές ψάχνουμε αυτό το πνευματικό άγγιγμα ; Δηλαδή να προσευχηθούμε να μπούμε στα βάθυ του εαυτού μας , να διαβάσουμε κάτι πνευματικό , να ακούσουμε μια ομιλία ή να κάνουμε μια πνευματική κουβέντα ; Η απλά όποτε έρθει ο πόνος, η μελαγχολία απλά τότε θυμόμαστε να κοιτάξουμε το βρέφος που βρίσκεται μέσα μας;
Δικαιολογίες ένα σωρό ! Δεν έχουμε χρόνο και άλλα τέτοια. Φυσικά όταν σου έρθει ο συνειρμός να διαβάσεις ένα βιβλίο, και ας μην έχεις κάτι να κάνεις , βαριέσαι. Ενώ αν σου πούν να πάς για ποτό ή για μάσα ακόμα και αν έχεις κάτι σημαντικό να κάνεις θα το αναβάλεις για να πας. Δεν είπαμε να μην έχουμε ζωή , αλλά μήπως τελικά το ανούσιο στην ζωή μας ζει και βασιλεύει και η ουσία μένει τελικά μόνη της ;.
Ο χειρότερος εσωτερικός εχθρός του ανθρώπου που του βιάζει την συνείδηση είναι η σκέψη της αναβολής, του στυλ «Εντάξει μωρέ έχουμε χρόνο!» μα βεβαια! Αλλά και ο χάρος έχει χρόνο αλλά δεν θα σε ρωτήσει για να επέμβει.
Αν κάτσουμε και κάνουμε μια αναδιανομή του χρόνου ή καλύτερα έναν έλεγχο αυτού θα διαπιστώσουμε ότι πολλές ώρες φεύγουν από την ζωή μας σαν αέρας, σαν κύμα απλά υπάρχουν σβήνουν χωρίς να αφήνουν τίποτα. Και τίθεται ένα ερώτημα τι τελικά θέλεις; Τι τελικά κάνεις για τον εαυτό σου ; Το προσέχεις ; τον ελέγχεις; Κάνεις την αυτοκριτική σου που θα σε βοηθήσει για τον κάθαρση;
Πρώτα αποδέξου την πραγματικότητα σου και ύστερα ξεκίνα το ταξίδι προς τα μέσα θα ανακαλύψεις πράγματα και θαύματα από την μία ίσως τρομάξεις από την άλλη θα χαμογελάσεις πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα! Προσπάθησε να κάνεις αυτό το πνευματικό άγγιγμα ! Έστω και μια σελίδα την μέρα να διαβάσεις για κάτι πνευματικό θα σε ωφελήσει και ας μην είναι του σιναφιού σου απλά το ότι θα προβληματιστείς πνευματικά είναι μεγάλο βήμα !
ΙΣΩΣ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΜΕΣ ! ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ !
Να ξέρεις από την στιγμή που υπάρχει κτίσμα και είναι σάπιο για να προβείς σε νέα ανέγερση πρέπει πρώτα να επέλθει η κατεδάφιση !
Κάθε μέρα είναι μια μέρα για καινούργια αρχή που θα έχει σαν εναρκτήριο λάκτισμα την δική σου δύναμη, αγάπη, πειθαρχία και αποφασιστικότητα για την αλλαγή…
ΠΗΓΗ:
http://lock-heart.blogspot.com/2009/05/blog-post_12.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου