«Λήθαργος συναισθημάτων» [Από το blog “Φεγγαραγκαλιές”]

Στις 31.5.2009, στο blog “Φεγγαραγκαλιές” διαβάσαμε αυτό:

Λήθαργος συναισθημάτων

Έχει λίγους μήνες τώρα, ίσως και πάνω από χρόνο.

Κοιτάζω το μέσα μου.. τίποτα..

Κοιτάζω τα έξω μου.. τίποτα..

Το μυαλό μου, ναι αυτό που κάποτε πήγαινε με χίλια, αυτό που κάποτε ήθελε να γυρίσει όλο τον κόσμο ανάποδα, να φέρει τα πάνω κάτω, αρνείται να δεχτεί οτιδήποτε θα το απασχολήσει περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο.

Τα προβλήματα των φίλων, χτυπούν επάνω μου σα σφαίρες σε αλεξίσφαιρο, και τα δικά μου είναι ανύπαρκτα. Δε λέω θαμμένα, λέω ανύπαρκτα. Νοιώθω άδεια από οτιδήποτε.

Κενή.

Χωρίς διάθεση γιά οποιοδήποτε σκοπό, οποιοδήποτε στόχο.

Να 'ναι αντίδραση στην πίεση του χθες;

Να 'ναι κατάσταση; Φυσική εξέλιξη;

Θα ήταν ψέμμα αν έλεγα πως δεν νοιώθω υ π έ ρ ο χ α.. να κολυμπάω σε λάδι, εγώ που πάντα πάλευα με το κύμα της θάλασσας.

Κι αυτή η αίσθηση πως αυτός ο κόσμος θα είναι πάντα όπως έχει, πως καμμία αλλαγή δεν θα πραγματοποιηθεί στην πορεία, μυρίζει ασφάλεια.. ή μήπως;;;

Κάποτε απέριπτα οτιδήποτε αρσενικό, τώρα εκείνοι με βλέπουν σα φίλη. Με πλησιάζουν μόνο γιά να μου μιλήσουν γιά την σύζυγο, και γιά την ''άλλη'' που είναι το αίσθημα, και γιά το πόσο τους πιέζει όλο αυτό, γιά το πόσο λάθος κάνουν, γιά το ότι αυτοί δεν θέλουν, αλλά...

Βαριέμαι να ακούω γιά αγάπες που ουσιαστικά είναι ένα απλό πήδημα, βαρέθηκα να ακούω γιά ανθρώπους που δεν θέλουν αλλά πάντα κάτι τους πιέζει να το κάνουν..

Βαρέθηκα να ακούω τον έναν να ρίχνει το βάρος στον άλλον.. τα πισωμαχαιρώματα ..

Μεγάλωσα λέω.. γέρασα λέω.. δεν είμαι επιθυμητή λέω, από την άλλη νομίζω πως βλέπουν στα μάτια μου την διάρκεια. Ή μήπως το κενό; Αυτό τους τρομάζει, ή βρίσκω δικαιολογίες ώστε να μη δεχτώ την ολόδικη μου πραγματικότητα;

Είναι όλο αυτό μία κατάσταση;

Κι αν ναί το μετά;

Τόσο μη χειρότερα λοιπόν;

Ή μήπως όλο αυτό ονομάζεται ε υ τ υ χ ί α;;;

Βρε λες;;;

ΠΗΓΗ:

http://metofeggariagalia.blogspot.com/2009/05/blog-post_1827.html