Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 19.11.2008, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Τουλάχιστον η καρδιά μου…
Κάπου άκουσα ότι σήμερα είναι η μέρα αφιερωμένη
στα κακοποιημένα παιδιά....
'Αλλη μια μέρα σκέφτηκα, ε καί;
Θα στεγνώσει μια μέρα τα δάκρυα τόσων παιδιών;
Θα γιατρέψει τις πληγές τους, απο τα σώματα,
απ΄τις ψυχές τους; Αυτά τα αθώα μάτια, που είδαν
ασχήμιες, ανείπωτες, αφάνταστες.... Γίνεται να
ξεχάσουν, έστω για μια μέρα... θα ξεχάσουν ποτέ;
Πάντα ήθελα να βρίσκομαι ανάμεσα σε παιδιά,
βρίσκω καλή επικοινωνία μαζί τους....
Κακοί υπολογισμοί μου και δε μ΄έφεραν επαγγελματικά
οι δρόμοι κοντά τους....
Και δεν ξέρω, πως γίνεται, μάλλον πλεονάζουσα
ευαισθησία, χεράκια τρυφερά αγγίζουν συχνά το
συναισθηματικό μου τοπίο.....
'Οπως και λίγο πριν...
Κάποιο χεράκι, υπολογίζω παιδικό, δε βρήκα το προφιλ του!
'Εψαχνε τα συρτάρια του διαδικτύου και μπήκε στη γωνιά μου....
Προφανώς έψαχνε τον Αη Βασίλη!!
Νωρίς είναι, θα σκεφτεί κανείς.... Ναι για μας τους "μεγάλους",
μπορεί να είναι νωρίς, μπορεί να μην τον περιμένουμε καν...
Μου άφησε σχόλιο!!
-Οι φίλοι μου και φίλες μου, δεν πιστεύουν στον Αη Βασίλη,
όμως εγώ πιστεύω ότι υπάρχει, αλλά δεν τον βλέπουμε,
γιατί είναι ΑΓΙΟΣ.... και δε φαίνεται!
Αυτά τα παιδιά.....
Νομίζω ότι η αποστολή τους, είναι, να μας ξυπνάνε τα όνειρα!
Να καθαρίζουν τα άγρια αισθήματα που βγάζουμε....
πάρα πολλές φορές, ακόμα και στις πλατούλες τους!
Η καρδιά μου είναι μαζί σας.........
Καληνύχτα στους αγγέλους και σ΄όσους τους βλέπουν....
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2008/11/toylahiston-h-kardia-moy.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου