Στις 2.5.2009, στο blog “Ακατέργαστα” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:
Μότσαρτ και κολατσιό
Ακούγοντας το καταμεσήμερο Μότσαρτ για να μου ...κατεβαίνουν ιδέες πάνω σ' αυτό που κάνω...Ευγνωμονώντας που έχω «ώτα καλλιεργημένα» που ακούνε, και μου χαρίζουν εμπνεύσεις, συνθέσεις κι απόψεις... Έπεσε το μάτι μου στον εργάτη της απέναντι οικοδομής, που ξαπόσταινε πίνοντας τη μπύρα του λιαζόμενος κι ευφραινόμενος. Και πιο κάτω σε ένα βραδυκίνητο κι ευτυχισμένο σκυλί λιαζόμενο κι αυτό... Κι άρχισα να αναρωτιέμαι: «βρε, μπας και...βρε μπας και αυτοί οι δυο την έχουν καλύτερα από σένα; Βρες μπας κι αυτοί έφτασαν γρηγορότερα, δια της ευθείας οδού, στο "εν οίδα ότι ουδέν οίδα;;" και για το μόνο που νοιάζονται είναι να μην τους κρύβει κάποιος τον ήλιο;
Υ.Γ. αφιερωμένο στην πολύ καλή μπλογκοφίλη που περνάει κάποιο βαρύ ζόρι αυτές τις μέρες, και που όπως μου αποκάλυψε απ' το τηλέφωνο, μέσα από την καθημερινή υπέρβαση των σωματικών και ψυχικών της ορίων, βλέπει το δώρο πως ξεχρεώνει δικές της υποθέσεις, -και αλίμονο αν δεν της τύχαινε αυτό το βάσανο! Νιώθει να διευρύνεται, να μπαίνει σε καινούργια νοήματα ζωής, υπηρετώντας αναγκεμένους συνανθρώπους μας, -μου είπε...
ΠΗΓΗ:
http://akatergasta.pblogs.gr/2009/06/motsart-kai-kolatsio-.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου