«Ασπιρίνη» [Από το blog “Roadartist”]

Πριν ένα μήνα, στις 6.1.2010, στο blog “Roadartist” διαβάσαμε αυτό:

Ασπιρίνη

Σαν παιδιά χωρίς γονείς όλοι εμείς

μετά τις δώδεκα στα σπίτια μας γυρνάμε

τόσοι φίλοι συγγενείς κι όμως κανείς

ένα τηλέφωνο να μάθει πως περνάμε

Τα παιδιά που συναντώ όταν θα βγω

έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου

πίνουν καπνίζουν κι αγαπούν όπως εγώ

όμως κανένας τους δεν έρχεται κοντά μου

Γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό

να μετρηθώ με τη ζωή που μου 'χει μείνει

Γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ

θα νικηθώ μ' έναν καφέ και μια ασπιρίνη

Σαν παιδιά χωρίς γονείς πόσο να πιεις

να δεις διπλά όσα και μόνα τους πονάνε

πόσα χρόνια ν' αρνηθείς προτού τα δεις

μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε

Τα παιδιά που συναντώ μελαγχολούν

βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που έχει αργήσει

Κάνουνε όνειρα τις νύχτες όταν πιούν

κι όμως κανείς τους δεν τολμάει να τα ζήσει

Γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό

να μετρηθώ με τη ζωή που μου 'χει μείνει

Γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ

θα νικηθώ μ' έναν καφέ και μια ασπιρίνη

Νατάσα Μποφίλιου

ΠΗΓΗ:

http://roadartist.blogspot.com/2010/01/blog-post_06.html