Πριν από πέντε ημέρες, στις 24.2.2010, στο blog “ Προσοχή δαγκώνει! (Peslac)”, διαβάσαμε (και γελάσαμε με) αυτό:
Δεν είμαι τσαντάκιας, μαντάμ!
Το έχω βαρεθεί αυτό το επαναλαμβανόμενο σκηνικό.
Περπατώ αμέριμνος στο δρόμο, ακούγοντας τη μουσικούλα μου. Κάθε φορά, λοιπόν, που τυχαίνει να περπατά μπροστά μου μία γυναίκα οποιασδήποτε ηλικίας (δεν έχει συγκεκριμένο target group το φαινόμενο), θα συμβούν με μαθηματική ακρίβεια τα εξής: η κοπελιά/κυρία/μανδάμ/μπαμπόγρια, μόλις αντιληφθεί την παρουσία μου, θα ρίξει ένα πλάγιο βλέμμα προς τα πίσω. Τόσο πλάγιο, που αν έβαζε λίγη πίεση ακόμα, το μάτι της θα γυρνούσε ανάποδα και θα έβλεπε τον ιππόκαμπό της. Μετά, αυτομάτως, θα σφίξει με το χέρι της την τσάντα που έχει περασμένη στον ώμο μέχρι να της κοπεί η κυκλοφορία του αίματος, ή θα βάλει και το άλλο χέρι πάνω της, λες και μεταφέρει πυρηνική κεφαλή. Και, τέλος, θα κόψει ταχύτητα μέχρι να την προσπεράσω -φροντίζοντας πάντα να κοιτάζει λοξά, με κίνδυνο να στουκάρει σε καμιά κολώνα της ΔΕΗ.
Οι πιο υστερικές, αλλάζουν πεζοδρόμιο με την ταχύτητα του φωτός, πολλές φορές χωρίς καν να κοιτάξουν αν έχει κίνηση. Προτιμούν να κάνουν το αυτοκόλλητο πάνω στον προφυλακτήρα καμιάς νταλίκας, από το να έχουν άντρα να περπατά πίσω τους...
Μα τι στο καλό έχουν πάθει όλες οι γυναίκες, πια; Εντάξει, κατανοώ το γεγονός ότι ζούμε σε δύσκολους καιρούς, η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί και οι ληστές έχουν γίνει τόσο ξεδιάντροποι που σε ληστεύουν μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας και βιντεοσκοπούν κιόλας για να το ανεβάσουν μετά στο YouTube...
Αλλά, για όνομα του Θεού! Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο "είμαι προσεκτική" και στο "είμαι παρανοϊκή και βλέπω παντού τον Πάσσαρη, τον Δράκο του Σέιχ Σου και τον Φρέντυ Κρούγκερ 3 σε 1".
Αγαπητή, τρομαγμένη μαντάμ! Συμμερίζομαι τον φόβο σου, καθώς οι γυναίκες αποτελούν κατά κύριο λόγο στόχο τσαντάκηδων, ανώμαλων και βλαμμένων γενικότερα, αλλά κατανόησε κι εσύ το γεγονός ότι δεν ισχύει το "άντρας = ανώμαλο κτήνος που θα μου κλέψει την τσάντα, θα με βιάσει και μετά θα με πλακώσει στις μπουνιές". Έχω βαρεθεί κάθε φορά που τυχαίνει να περπατώ από πίσω σου, να νιώθω άσχημα. Στο κάτω κάτω το θεωρώ προσβλητικό να με αντιμετωπίζεις ως πιθανό εγκληματία μόνο και μόνο επειδή είμαι άντρας. Οκ, κι εσύ είσαι γυναίκα, πώς θα σου φαινόταν αν κάθε φορά που σε βλέπω στο δρόμο, σου βγάζω κατευθείαν ένα πενηντάευρω ρωτώντας σε "πόσο πάει η ταρίφα";;; Τι, δεν είσαι πόρνη; Ε, ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΣΑΝΤΑΚΙΑΣ!!!
Το παραδέχομαι, δεν είμαι και ο Μπραντ Πιτ στη φάτσα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος δεν έχει ψηφιστεί Male Model της χρονιάς, ανήκει στη συμμορία των Μουργόλυκων!
Και μπορεί να περπατώ λίγο γρήγορα, αλλά έτσι είμαι από μικρός, πίστεψέ με! Κάθε φορά που περπατά κάποιος φίλος μαζί μου, νομίζει ότι έχει βγει για προπόνηση με την Τσουμελέκα. Δεν περπατώ γρήγορα επειδή θέλω να σου αρπάξω την τσάντα, καλή μου! Αν ήθελα να σου την αρπάξω, να είσαι σίγουρη ότι δεν θα καταλάβαινες από πού θα σου ερχόταν και το τελευταίο πράγμα που θα έβλεπες θα ήταν η κολλημένη τσίχλα στο πεζοδρόμιο!
Επίσης, ναι, είμαι αξύριστος! Αυτό το look μου αρέσει κι επίσης βαριέμαι να ξυρίζομαι κάθε μέρα. Από πότε τα γένια ή το μούσι έγιναν συνώνυμα με την παραβατική συμπεριφορά; Όταν βλέπεις παπά στο δρόμο, πρέπει να παθαίνεις επιληπτική κρίση από τον τρόμο, δηλαδή!
Δεν μπορώ να κυκλοφορώ κάθε μέρα στο δρόμο με το φράκο του Τζέιμς Μποντ για να νιώθεις εσύ πιο άνετη! Να σου θυμίσω, στο κάτω κάτω της γραφής, ότι οι μεγαλύτεροι κλέφτες, ψεύτες, απατεώνες και εγκληματίες σε αυτή τη χώρα, φοράνε όλοι γραβάτα, είναι καλοξυρισμένοι και συχνάζουν στα καλύτερα μαγαζιά. Τους λένε "πολιτικούς", τους έχεις ακουστά; Πιο πιθανό είναι αν συναντήσεις κάποιον από αυτούς στο δρόμο, να σου πάρει την τσάντα και να την αδειάσει, παρά να στην κλέψω εγώ!
Κατανοώ και ασπάζομαι τον φόβο σου, λοιπόν... Καλά κάνεις και είσαι προσεκτική στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, αλλά σταμάτα να γίνεσαι παρανοϊκή και γραφική! Αν φοβάσαι τόσο πια, μην κυκλοφορείς έξω! Κι αν πρέπει να κυκλοφορήσεις, τότε δεν χρειάζεται να κουβαλάς μαζί και μια προκλητική τσαντάρα στο μέγεθος του Έντερπραϊζ. Και στο κάτω κάτω, αν θες να νιώθεις ασφαλής, πήγαινε κάνε και κάνα μάθημα καράτε, τζούντο ή αυτοάμυνας...
Δεν χρειάζεται να με κάνεις να νιώθω τύψεις που γεννήθηκα Βασίλης και όχι Μάγια η Μέλισσα... Διότι την επόμενη φορά που θα σε δω να με λοξοκοιτάς και να σφιχταγκαλιάζεις την τσάντα σου, θα αρχίσω να τρέχω απότομα κατά πάνω σου μέχρι να πέσεις ξερή από το φόβο σου! Υστερικιά!
ΠΗΓΗ:
http://peslac.pblogs.gr/2010/02/den-eimai-tsantakias-mantam.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου