Στις 9.3.2010, στο blog “Vassper” διαβάσαμε αυτό:
ΑΕΠ και Δανεισμός
Η ιστορία του Ελληνικού δημόσιου χρέους είναι τόσο παλιά όσο το νέο Ελληνικό κράτος. Το δημόσιο χρέος της χώρας διατηρήθηκε απο τον τελευταίο πόλεμο έως τις αρχές της δεκαετίας του '80 σε επίπεδα κάτω του 30% του ΑΕΠ αλλά γιγαντώθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του '80.
Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν (ΑΕΠ) της χώρας, ήταν το 1974 μόλις 22 δις δολλάρια (522 δις δρχ) και το αντίστοιχο ετήσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ περίπου 2.300 δολλάρια (57.500 δρχ). Την 20-ετία που ακολούθησε το ΑΕΠ της χώρας 5-πλασιάσθηκε φθάνοντας το 1995 τα 120 δις δολλάρια (13,8 τρίς δρχ) με το αντίστοιχο ετήσιο κατα κεφαλήν ΑΕΠ να εκτινάζεται στα 12.000 δολλάρια (1.380.000 δρχ).
Δυστυχώς όμως, αντίστοιχη πορεία ακολούθησε και το δημόσιο χρέος της χώρας. Ενώ το 1974, το δημόσιο χρέος ήταν 22% του ΑΕΠ (115 δισ δρχ ), το 1981 ανεβαίνει στο 33% του ΑΕΠ (1,2 τρίς δρχ) και το 1990 εκτινάσεται στο 81% του ΑΕΠ (11,2 τρις δρχ ).
Απο το 1993 έως τώρα, το δημόσιο χρέος της χώρας παραμένει πάντα μεγαλύτερο του 95% του ΑΕΠ, παρόλη την σημαντική αύξηση του ΑΕΠ την περίοδο αυτή.
Από το 2000 έως το 2009 το ΑΕΠ της χώρας παρουσιάζει μια σημαντική αύξηση που πλησιάζει το 70% συνολικά για τα 10 αυτά έτη. Αντίστοιχα όμως, παρατηρείται μιά αυξανόμενη μείωση του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, που δηλώνει μείωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας.
Από που όμως προέρχεται ή αύξηση του ΑΕΠ ;
Η αύξηση του ετήσιου δανεισμού της χώρας ακολούθησε σε απόλυτα μεγέθη την αύξηση του ΑΕΠ, προσεγγίζοντας το 2009 το υπερβολικό ποσό των 50 δις ευρώ που εκτίναξε το δημόσιο χρέος στο 108% του ΑΕΠ.
Κοντολογής, η ευημερία μας στηρίχθηκε στα δανεικά και όχι σε πραγματική αύξηση της παραγωγής, η οποία παρουσίασε πτώση την περίοδο αυτή.
Απο εξαγωγική χώρα αγροτικών προιόντων το 1985, ή Ελλάδα μετατράπηκε μέσα σε 25 χρόνια, σε εισαγωγική χώρα με αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο στα αγροτικά προιόντα κατα 65%.
Απο παραγωγό και εξαγωγέα υφασμάτων, παπουτσιών, δερμάτινων κλπ ειδών ένδυσης, η χώρα μας μεταμορφώθηκε σε εισαγωγέα προιόντων υψηλής ραπτικής και η παλαιά κραταιά βιοτεχνία ρούχων, μετατράπηκε σε έμπορο των εισαγώμενων προιόντων.
Απο εξαγωγείς λιπασμάτων, τσιμέντων, ειδών υγιεινής κλπ βιομηχανικών ειδών μετραπήκαμε στους καλύτερους εισαγωγείς αυτών των ειδών.
Αποτέλεσμα αυτών ήταν να μεταφερθεί η απασχόληση απο την παραγωγή στον τομέα των υπηρσιών και σήμερα το 75% του ΑΕΠ της χώρας να προέρχεται από υπηρεσίες και μόλις το 13% απο την βιομηχανία. Υπηρεσίες που στηρίζονται σε εισαγώμενα προιόντα και τάσεις υπερκατανάλωσης.
Η κατάσταση φαντάζει αδιέξοδη. Καταλήξαμε να γυρνάμε το χρήμα μεταξύ μας, προσφέροντας υπηρεσίες ο ένας στον άλλον, ενώ το μόνο σίγουρο χρήμα που εισρέει σε αυτόν τον κύκλο είναι τα δάνεια. Ελπίζω, η οικονομική κρίση που περνάμε να μετατραπεί σε ευκαιρία ανασύνταξης και επαναναπροσδιορισμού της παθογενούς οικονομίας μας.
ΠΗΓΕΣ:
http://vassper.blogspot.com/2010/03/blog-post_09.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου