Μόλις χθες, 31.5.2010, στο blog “Άρωμα Γυναίκας” της Γιώτας, διαβάσαμε αυτό:
Αναζήτηση… σε ό,τι μας γεμίζει
Οι μέρες ετούτες, του Μαγιάτικου ρολογιού σταματημένες...
δύσκολες μοιάζουν... μα και λίγο γκρίζες, λίγο θολές!
Αναλόγως χαρακτήρα, τις επεξηγείς ή τις καταπίνες με μια
δόση ελπίδας, εξατμισμένη απο τις ανάσες του τύπου..
έντυπου ή τηλεοπτικού! Και όμως, κατά βάθος, όλοι μας
θέλουμε να πιστεύουμε πως δε θα γίνουν χειρότερα!
Και στις παρέες, στις συναντήσεις, συμπαρασύρει ο ένας
τον άλλον στα περασμένα όμορφα, στα ξεχασμένα
ιδανικά μας, γιατί υπάρχουν καταχωνιασμένα πάντα και
παντού... Γιατί, σε κάποια γωνιά φυλαγμένα έχουμε ότι
ξέρουμε πως μας γεμίζει, απείραχτα και άτρωτα στο χρόνο,
χαμόγελα ψυχής, που κανένας ήλιος δεν τα ακούμπησε....
δεν τα ξεθώριασε!
Κι αν η αναγέννηση δεν έρθει με εκρηκτικό ρυθμό, μια
άνοιξη, μια ανθοφόρα εποχή, ο χρόνος επιβάλλεται να δώσει!
Γύρω απ΄το καζάνι που βράζει... και μυρίζει θυμό
εξατμίζονται αδικίες... υδρατμοί για τα αυτονόητα και
ανθρώπινα δικαιώματα καλύπτουν την επιφάνεια...
Οι αγάπες αναπαράγονται....
οι φύτρες καρπίζουν, τα άνθη αναπτύσσονται, δημιουργούν...
Καθένας μας έχει το δικό του κλειδί στην αισιοδοξία...
Στους καιρούς των μη περαιτέρω, σίγουρα μ΄αυτό θ΄ανοίξει!
ΠΗΓΗ:
http://aroma.pblogs.gr/2010/05/anazhthsh-se-oti-mas-gemizei.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου