Πριν από ένα μήνα, στις 16.5.2010, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:
H TV ως προαγωγός σε εποχές χρεωκοπίας
* Οσο και αν προσπαθείς να αντιμετωπίζεις τη (όλο και πιο παράλογη; ) ζωή με χιούμορ υπάρχουν πράγματα με τα οποία δεν μπορείς να αστειεύεσαι. Ή που, κι αν έχεις αστειευτεί περιστασιακά μαζί τους- περισσότερο από αμηχανία- παύεις να βλέπεις τη χιουμοριστική πλευρά τους. Οταν συνειδητοποιείς πόσο επικίνδυνα είναι. Πολύ πιο επικίνδυνα απ΄ ό,τι νόμιζες αρχικά...
* Αφορμή για το σημερινό σημείωμα, η μέχρι εμφράγματος, πλέον, δυσφορία μου (όχι μόνο η δική μου, νομίζω ) μπροστά στην εμμονή των καναλιών στη θλιβερή, εμετική, αποτρόπαια περίπτωση της Τζούλιας Αλεξανδράτου. Οπου το αξιολύπητο αυτό ερείπιο της νεοελληνικής ασυδοσίας, παρακμής και ξεφτίλας προβάλλεται στα δελτία ειδήσεων και σε λοιπές εκπομπές ως Νο 1 sex symbol της χώρας. Και όπου η εκπόρνευση (εκτός αν φτάσαμε να θεωρούμε το να παίζεις σε πορνό «μια αξιοπρεπή δουλειά» όπως είπε ο Ιαν Σκοτ, συμπρωταγωνιστής ή μάλλον... συνσυνουσιαστής της Τζούλιας στην πολυσυζητημένη τσόντα), προβάλλεται ως μια απλή καθημερινή υπόθεση ρουτίνας: όπως άλλες κοπέλες δουλεύουν σκληρά σε γραφεία, σουπερμάρκετ, καταστήματα κτλ., κάποιες άλλες συνουσιάζονται με αγνώστους μπροστά στην κάμερα, προσποιούμενες οργασμούς και αφήνοντας το κυρίαρχο αρσενικό να τις εξευτελίσει αλύπητα (αυτοεξευτελιζόμενο και εκείνο, όπως ανόητα και πρόστυχα επιδεικνύει τη στύση του) για την dom perignon την επιούσια.
* Με τη συζήτηση για το αν η Τζούλια θα κυκλοφορήσει και δεύτερη τσόντα να φουντώνει, με τη (πρώην όμορφη ) μοντέλα να παραπατά μπροστά στις κάμερες σαν κακοκουρδισμένη (από ποιους; ) κούκλα και να ψελλίζει (σαν μεθυσμένη ή σαν... ξέρετε τι) ένα σωρό βλακείες και με τα νέας εσοδείας πλάνα από την... αυθόρμητη επίσκεψή της στο δωμάτιο του Σκοτ με το «χρυσό πουλί» όπου«επειδή μέσα έκανε ζέστη βγήκαν στο μπαλκόνι και αντάλλαξαν καυτά φιλιά»κυλάει η τηλεψυχαγωγία σας. Δεδομένης όμως της κατάστασης και των επιλογών μας, αν εξακολουθούμε να έχουμε την τηλεόρασή μας στο σαλόνι, από παράδοση, ήρθε η ώρα να τη μεταφέρουμε εκεί που της πρέπει: στον καμπινέ.
* Οπότε δεν βλέπουμε την Τζούλια να πασχίζει να ξεχωρίσει από τις λοιπές «εκπορνευόμενες» της καθημερινότητάς μας ξεπουλώντας τον εαυτό της, ή μάλλον τα ρετάλια του, σε τιμή ευκαιρίας, παρακολουθούμε πολύωρες συζητήσεις για την οικονομική κρίση. Τρέμουμε μη μείνουμε χωρίς λεφτά. Δεν θέλουμε, λέμε, να υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Ποιο μέλλον, το ήδη χρεοκοπημένο; Γιατί εκτός από την οικονομική υπάρχει και η ηθική χρεοκοπία.
* Το ότι έχουμε χρεοκοπήσει ηθικά δεν το βλέπουμε κάθε φοράπου καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ, ανάβουμε την τηλεόραση και βυθιζόμαστε στα ντεκολτέ των φιλόδοξων πορνοστάρ (έχουμε και τη Μαριάννα Ντούβλη που ετοιμάζεται να διαπρέψει ως βαθύ λαρύγγι ) που σταδιοδρομούν δίπλα μας; Επειδή θεωρούμε ότι ο αγοραίος κόσμος τους δεν είναι ο κόσμος μας, ο κόσμος των παιδιών μας; Και όμως είναι όλος δικός μας. Εμείς τον συντηρούμε. Εμείς προετοιμάζουμε τους απογόνους μας να διαπρέψουν σε αυτόν ως νέες Αλεξανδράτου. Δεν είναι δύσκολο. Αρκεί να μάθουν να ανοίγουν δημοσίως τα πόδια σε όποιον λάχει και να βογκάνε όσο πιο ρυθμικά μπορούν.
* «Η πορνογραφία προσπαθεί να προσβάλει τον έρωτα, να τον βρωμίσει» γράφει ο D. Η. Lawrence στο δοκίμιό του «Πορνογραφία και αισχρότητα» (εκδόσεις Ροές ) και συνεχίζει:«Αυτό είναι ασυγχώρητο.Πάρτε την πιο ευτελή περίπτωση, τις εικονογραφημένες κάρτες που πουλιούνται στα κρυφά, από τον υπόκοσμο, στις περισσότερες πόλεις. Η ασχήμια όσων έχω δει είναι τέτοια που σου φέρνει δάκρυα.Τι προσβολή στο ανθρώπινο πνεύμα, τι προσβολή στη ζωτική ανθρώπινη σχέση! Κάνουν άσχημη και φτηνή την ανθρώπινη γύμνια, άσχημη και έκφυλη τη σεξουαλική πράξη, πρόστυχη, φτηνή και βρωμερή».
* Το ίδιο κάνει και η τηλεόραση αναπαράγοντας τους ψεύτικους, άτεχνους, αξιολύπητους οργασμούς της κάθε Τζούλιας και τις τεχνητές εκσπερματίσεις του κάθε Σκοτ (που έχει αντικαταστήσει το πάθος με χούφτες βιάγκρα και άλλων βοηθημάτων). Εμείς τι κάνουμε παρακολουθώντας οικογενειακώς αυτή την κατάντια, πιο αξιολύπητοι από κάθε άλλη φορά, πιο «χρεοκοπημένοι» από ποτέ;
(αρθρο του Κοσμά Βίδου με τίτλο «Εθνική χρεοκοπία μετά συνεχόμενων οργασμών» από το Βήμα)
ΠΗΓΕΣ:
http://misha.pblogs.gr/2010/05/h-tv-ws-proagwgos-se-epohes-hrewkopias.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου