Πριν από ένα μήνα, στις 29.5.2010, στο blog “Ακατέργαστα” της Σοφίας Κου, διαβάσαμε αυτό:
Ψάχνοντας το άλλο μας μισό (παραληρηματικές σκέψεις… αύριο το πρωί θα τις διαβάσω…)
Ε, ναι όλοι πια το έχουμε μυριστεί πως η γη είναι το πεδίο των μαχών μας, των συγκρούσεών μας, της εκδήλωσης των επιθυμιών μας. Με πρώτη και καλύτερη -σε όσους τυχερούς από εμάς γεννηθήκαμε σε τόπο ειρηνικό και χωρίς ανυπέρβλητα προσωπικά προβλήματα όπως υγείας ή αρρωστημένης εξάρτησης-, με πρώτη και καλύτερη λοιπόν την επιθυμία να βρούμε το άλλο μας μισό...
αναρωτιέμαι ποιοί μπορούν να συναντήσουν πράγματι το άλλο τους μισό σε τούτη τη ζωή και να την περάσουν τρισευτυχισμένοι; Νομίζω πας θα ναι 1. όσοι το χουν φιλοσοφήσει πως είναι ανέφικτο και είναι έτοιμοι να πορευτούν και να χαρούν ένα ...κλάσμα του ημίσεος. 2. όσοι, γονιδιακά, αρκούνται στα ελάχιστα που τους φαίνονται για μέγιστα. 3. Όσοι δεν καταδέχονται να περιφέρονται στη ζωή μισοί και φροντίζουν να ολοκληρωθούν από μόνοι τους, και αφήνουν στην τύχη αν βρεθεί ο έτερος με τον ίδιο τρόπο ολοκληρωμένος! (στην ουσία αυτοί δεν ψάχνουν, απλά τους τυχαίνει το όμοιό τους -(σε ποσοστό ολοκλήρωσης)
άλλη κατηγορία δεν μπορώ να σκεφτώ στις 1.30 το πρωί, με τόση νύστα που χω. (Γι αυτό εξάλλου σκέφτομαι τόσο χαλαρά ετουτα τα τόσο σοβαρά...)
Προσωπικά σ' όλη μου τη ζωή άντε να χω ακούσει, άντε και να χω δει το πολύ για δύο ζευγάρια που να ολοκληρώθηκαν ως δύο ημίση... γι αυτό κι οι μεγάλοι έρωτες έχουν μείνει στην ιστορία κι έχουν γυριστέι και ταινίες! Πόσες ταινίες να υπάρχουν πια!
Εξαιρω τις περιπτώσεις φλογερων ερώτων ή υπέροχων συμβιώσεων που κόπηκαν ξαφνικά από ατύχημα: θάνατος, πόλεμος, κοινωνικές αναταραχές και τα όμοια...
κι ερχόμαστε λοιπόν στα δικά μααας! Σε εμάς που δεν ανήκουμε σε καμιά απ' τις παραπάνω κατηγορίες και συνεχίζουμε ακάθεκτοι να ψάχνουμε το άλλο μισό είτε έχουμε ήδη παντρευτεί επειδή νομίσαμε πως το βρήκαμε ή πάνω στην απελπισία μας για να κάνουμε κάτι να νιώσουμε ζωντανοί ,
...είτε παραμένουμε ανύπαντροι, ψάχνοντας μέρα-νύχτα-μέρα... (εννοώ και το εσωτερικό, υποσυνείδητο ψάξιμο, που στη διαστρέβλωσή του οδηγεί αλλού για αλλού)
Η «ιστορία» αντί για το ψάξιμο να αγαπήσουμε τον Θεό μ' όλη τη δύναμη της ψυχής, έρχεται η ώρα που είναι φούμαρα. Ακόμα και κει θέλει υπεράνθρωπη δύναμη για να αντέξεις τις στιγμές που βαρέθηκες αυτήν την αγάπη, ή που μια φεγγαράδα ή μια ανατολή σε οδηγούν σε πιο απτές αναζητήσεις. Το απτό ζητάει ο άνθρωπος, αυτό που πιάνεται, που μυρίζεται, που πονά και που χαίρεται σαν αυτόν. Τι σαν δηλαδή. Αυτόν. Σκέτο.
Έτσι λοιπόν μια ζωή, ψάχνει για το άλλο του μισό και άλλο μισό δε βρίσκει. Για Ζωές ολόκληρες μιλάμε, για παμπολλους αιώνες δε συναντιούνται τα ημίση, κι οι άνθρωποι κατασπαράζονται από μίση, γιατί δεν αντέχουν να ζούν μισοί...
Να το συνεχίσω;;
.. .το συνεχιζω λοιπον μιας κι απ' την υπερβολική νυστα δεν έχω αντιστάσεις... πού ξέρεις; Μπορεί να προκύψει κάτι της προκοπής! Εξάλλου έχω καταλήξει ήδη κάπου...
απέναντι μου το φεγγάρι κι ο, τι μου υπαγορέυει θα σου το λέω...
και να! θα μιλήσω για τις τρεις μοναξιές: του εγκλεισμού σε μοναστήρι ή «μοναστήρι», του γάμου (ή σχέσης), και του μοναχικού βίου ...
μη μου πεις πως δεν τις έχεις ζήσει και τις τρεις άμεσα ή έμμεσα!
Ποια θα λεγες την πιο ανώδυνη; Αυτήν ακολούθα! άλλη περίπτωση δεν υπάρχει...
δεν μπορείς ΠΙΑ; νομίζω πως μπορεις! φαντασιώσου την!
για μοναξιά μιλάμε, εύκολο πράμα, ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ, δε μιλάμε δα για καμιά άπιαστη ευτυχία! ;)...
να το συνεχίσω;
Όλη μου η σκέψη στηρίζεται σε δυο τινα: 1. τι να ναι αυτή η βασιλεια των ουρανών που ο Χριστός την προσδιόρισε μέσα μας και ουδείς άλλος μύστης από όσο ξέρω δε διαφωνεί,
και 2. γιατί είμαστε μισοί;;
Απαντήσεις : 1. μάλλον εννοεί την ολοκλήρωση! Άρα...
(το τέλος του κειμένου με τα συμπεράσματά μου,
οι ενδιαφερόμενοι ξέρετε πλέον
πού και πώς θα το βρείτε...)
Την ίδια ημέρα (δηλαδή στις 29.5.2010), στο άλλο blog της Σοφίας Κου με τον τίτλο “Μουρλαθήκαμε εντελώς”, διαβάσαμε [τη συνέχεια του παραπάνω, δηλαδή] αυτό:
Το συνεχίζω λοιπόν…
.. . το συνεχιζω λοιπον μιας κι απ' την υπερβολική νυστα δεν έχω αντιστάσεις... πού ξέρεις; Μπορεί να προκύψει κάτι της προκοπής! Εξάλλου έχω καταλήξει ήδη κάπου...
απέναντι μου το φεγγάρι κι ο, τι μου υπαγορέυει θα σου το λέω...
και να! θα μιλήσω για τις τρεις μοναξιές: του εγκλεισμού σε μοναστήρι ή «μοναστήρι», του γάμου (ή σχέσης), και του μοναχικού βίου ...
μη μου πεις πως δεν τις έχεις ζήσει και τις τρεις άμεσα ή έμμεσα!
Ποια θα λεγες την πιο ανώδυνη; Αυτήν ακολούθα! άλλη περίπτωση δεν υπάρχει...
δεν μπορείς ΠΙΑ; νομίζω πως μπορεις! φαντασιώσου την!
για μοναξιά μιλάμε, εύκολο πράμα, ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ, δε μιλάμε δα για καμιά άπιαστη ευτυχία! ;)...
να το συνεχίσω;
Όλη μου η σκέψη στηρίζεται σε δυο τινα: 1. τι να ναι αυτή η βασιλεια των ουρανών που ο Χριστός την προσδιόρισε μέσα μας και ουδείς άλλος μύστης από όσο ξέρω δε διαφωνεί,
και 2. γιατί είμαστε μισοί;;
Απαντήσεις : 1. μάλλον εννοεί την ολοκλήρωση! Άρα να μην την ψάχνουμε έξωθεν ημών! Δεν αποκλείονται έτσι βέβαια η κοντινές σχέσεις, αρκεί να χει προσυμφωνηθεί με τον ..εαυτό μας πως πρόκειται για τρόπο ολοκλήρωσής μας μέσα από εμάς κι οχι να «κολλήσουμε» πάνω μας το άλλο μισό, ως το άλλο κομματάκι του παζλ που μας λείπει...
2. γιατί έτσι το νομίζουμε! γιατί έτσι μας το υπέβαλαν, και γιατί όταν κάποια εικόνα, ήχος, μυρωδιά, γέυση ή αφή εγείρει μνήμες
κι αυτές με τη σειρά τους ..αξιώσεις δηλ. συναισθήματα,
εμείς νιώθουμε λίγοι και ανίκανοι να τα διαχειριστούμε - και πολύ σωστά γιατί δεν αφορούν σ' αυτόν τον χρόνο και τον τόπο!
Αυτό νομίζω θα πει άγχος! Δηλ. να ναι το μισό σώμα στο εδώ και τώρα και το άλλο μισό να διαρέεται από παλιά συναισθήματα, γιατί είναι ΣΩΜΑΤΙΚΗ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ! Άρα δεν είμαστε (ή δε νομίζουμε πως είμαστε) μόνιμα μισοί! Περιστασιακά μόνο!
............................
Άρα στο πρόσωπο του άλλου ψάχνεις το άλλο μισό ΣΟΥ!
Όμως, αυτός κουβαλάει και την ιστορία ΤΟΥ, που δεν μπορείς να προσπεράσεις παρότι είναι εμπόδιο στο σκοπό σου! Και να οι συγκρούσεις και τα μίση!
Εκτός αν διαλέξεις νέο σκοπό: ολοκληρούμενος εσύ, να τον βοηθήσεις στην ιστορία ΤΟΥ! Είναι το τίμημα για το μισό σου που σου δίνει! ;)
Ίσως εκεί να κρύβεται κι η ανιδιοτέλεια της αγάπης! Σ' αυτή τη δικαιωματική ιδιοτέλεια!
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου