Πριν από ένα μήνα, στις 6.5.2010, στην ιστοσελίδα “Sportdog” του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:
Ας βγάλουμε τις (προσωπικές μας) κουκούλες
Από τον Διονύση Βραϊμάκη
Ξημερώνοντας η πιο γκρίζα μέρα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, η χώρα φαίνεται πιο μικρή, πιο ζαρωμένη από ποτέ.
Μια χώρα εκπορνευμένη, παραδομένη ανάσκελα όχι μόνο στους ξένους, αλλά και στη ρεμούλα χρόνων, στην κακοδιαχείριση, στην κακοδιακυβέρνηση, στο μικρόνοια, στην παράνοια, στο πολιτισμικό έλλειμμα, στους σαλτιμπάγκους τής πολιτικής και στο τεράστιο ΕΓΩ μας, που συνθλίβει πρώτα εμάς τους ίδιους – χωρίς να το συνειδητοποιούμε – και μετά τους άλλους.
Ζητάμε ευθύνες, μεταθέτουμε λάθη, δεν κοιτάμε τη δική μας καμπούρα, αλλά του μπροστινού μας. Για την εγκληματική ευθύνη των πολιτικών, των βουλευτάδων και των πολιτικάντηδων μιλήσαμε χτες σε τούτο το μικρό, ελάχιστο, βήμα του διαδίκτυου.
Δεν μιλήσαμε, όμως, για τις δικές μας ευθύνες που δεν θέλουμε να τις δούμε ή τις κρύβουμε κάτω από τις προσωπικές μας κουκούλες.
** Ευθύνες για τον προαιώνιο ελληνικό ωχαδερφισμό και φιλοτομαρισμό.
** Ευθύνες για την ανοχή μας απέναντι σε φαινόμενα σήψης.
** Ευθύνες γιατί εμείς οι ίδιοι προσπαθήσαμε να εκμεταλλευτούμε σάπιες δομές για να επωφεληθούμε, να βολευτούμε σε κάποια θεσούλα κοροϊδεύοντας εαυτόν και αλλήλους.
** Ευθύνες γιατί κυνηγήσαμε την αργομισθία όπως ο κυνηγός την μπεκάτσα.
** Ευθύνες γιατί (για εμάς του συνναφιού ο λόγος) επιδιώξαμε με μανία θέσεις τεμπελιάς σε γραφεία Τύπου.
** Ευθύνες γιατί ψηφίσαμε, προωθήσαμε και υποστήκαμε αδιαμαρτύρητα καριερίστες συνδικαλιστές.
** Ευθύνες γιατί βγήκαμε (κάποιοι από εμάς) στη σύνταξη από τα 40, τα 45, τα 48 και γονατίσαμε (μαζί με του καθ΄ έξη κλέφτες!) τα ταμεία. Κι αυτό επειδή είχαν ανοίξει το δρόμο σάπιοι πολιτικοί και διαβρωμένοι συνδικαλιστές.
** Ευθύνες γιατί αγοράσαμε και δεν πήραμε αποδείξεις (είμαστε λαρτζ!), γιατί δεν δώσαμε αποδείξεις και γιατί βοηθήσαμε έτσι την μικροκλεψιά
** Ευθύνες γιατί ψάξαμε με κάθε τρόπο, κρυμμένοι κάτω από τον μανδύα της νομιμότητας που έκοψαν και έραψαν στα μέτρα μας οι φοροτεχνικοί, να ρίξουμε το κράτος – να του τα πάρουμε και να μην μας τα πάρει.
** Ευθύνες γιατί – άφρονες! – δανειστήκαμε για τη ματαιοδοξία μας, για τις διακοπές μας, για τα ακριβά ζαντολάστιχά μας!
** Ευθύνες γιατί είμαστε αφελείς και ευάλωτοι στις υποσχέσεις.
Η λίστα των προσωπικών ευθυνών είναι τεράστια. Σε κάποια από αυτές – φυσικά όχι σε όλες, ούτε καν στις περισσότερες – θα βρούμε τον εαυτό μας. Ας μην τον κρύψουμε – και ας μην του ξαναβάλουμε την κουκούλα…
Είδα στο Σύνταγμα τον Σουρή…
Καθόταν στο γκαζόν της πλατείας. «Αυτό μόνο το χώμα αφήσατε ελεύθερο σε ολόκληρη Αθήνα, αθεόφοβοι», μου είπε. Τον αποκάλεσα έκπληκτος και ενθουσιασμένος «παππού Σουρή», με είπε «ανόητο τέκνο του 2000, γόνο της παμπάλαιας ελληνικής κατάντιας». Κι άρχισε να απαγγέλει κάτι που σαν να το είχε γράψει μόλις πριν 5 λεπτά – αλλά με σοφία 100 και βάλε χρόνων:
Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά’χει επτά πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ’χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουν
«Θέλεις να σε περιγράψω ανόητε Έλληνα του 2000;», με ρώτησε. Ένευσα με το κεφάλι «ναι» κι εκείνος απάγγειλε πάλι:
Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον Ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια που’χει
στο ’να λουστρίνι, στ’αλλο τσαρούχι.
ΠΗΓΗ:
http://www.sportdog.gr/v3/article.aspx?article_id=132277
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου