Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

«Η κοινωνία των λόμπι και των χόμπι» [Από το blog “Memoryland (Gerasimos)”]


Στις 14.1.2009, στο blog “Memoryland (Gerasimos)” διαβάσαμε αυτό:


H κοινωνία των λόμπι και των χόμπι


Οι αστυνομικοί διαδηλώνουν για τους αστυνομικούς. Οι μαθητές βγαίνουν στους δρόμους για τους μαθητές. Οι Παλαιστίνιοι για τους Παλαιστίνιους. Οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού για τους συμβασιούχους του υπουργείου Πολιτισμού. Οι φοιτητές για τους φοιτητές. Οι συνταξιούχοι για τους συνταξιούχους. Οι απολυμένοι του Λαναρά για τους απολυμένους του Λαναρά. Οι αδιόριστοι καθηγητές για τους αδιόριστους καθηγητές. Οι αγρότες για τους αγρότες. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Οι οδηγοί ταξί για τους οδηγούς ταξί. Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε να παίζεται μπροστά στα μάτια μας το τελευταίο επεισόδιο της συνεχιζόμενης πολυδιάσπασης μιας ήδη κατακερματισμένης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που απαρτίζεται από ιδιωτικοποιημένους ανθρώπους, εγκλωβισμένους στις ιδιωτικές τους ζωές, χωμένους στους καναπέδες τους, στα χόμπι τους και κυρίως στα λόμπι τους. Ποτέ άλλοτε νομίζω τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν βγήκαν να διαδηλώσουν τόσο πολύ για τα δικά τους προβλήματα, τα δικά τους συμφέροντα, τα δικά τους κεκτημένα, τα δικά τους αιτήματα, τα δικά τους παράπονα, τα δικά τους ζητούμενα, τα δικά τους άλυτα ζητήματα. Και ποτέ άλλοτε τόσο πολλοί άνθρωποι δεν έδειξαν τόσο μεγάλη αδιαφορία για τόσο σημαντικά κοινά προβλήματα όπως το νέφος, η διαφθορά, ο κουτσός μας πολιτισμός, τα σακατεμένα μας πεζοδρόμια και οι βομβαρδισμένοι ελληνικοί δρόμοι, η φτηνή τηλεόραση που μας ρίχνει ακόμη πιο κάτω και τόσα άλλα. Ο Καστοριάδης είχε πει ότι ζούμε στις κοινωνίες των λόμπι και των χόμπι. Φοβάμαι ότι και η ελληνική έχει εξελιχθεί ακριβώς σε ένα τέτοιο είδος κοινωνίας, σε μια κοινωνία-χελώνα που βγάζει το κεφάλι της για να κοιτάξει γύρω μόνο όταν δεν απειλείται: μόνο όταν οι ιδιωτικοποιημένοι πολίτες της δεν νιώσουν τα κεκτημένα τους να απειλούνται. Και φοβάμαι ακόμη ότι αυτός ο κατακερματισμός, αυτή η χελωνοποίηση μας ήρθε χωρίς επιστροφή.


ΠΗΓΗ:

http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html

Δεν υπάρχουν σχόλια: