«Ανοιχτή επιστολή για όσα συμβαίνουν και μας απασχολούν» [Από το blog “ Rodia Mixer”]

Στις 7 και 8.12.2009, η “Κλέφτρα Κίσσα” θα αναδημοσιεύσει κάποιες από τις αναρτήσεις που είχε εντοπίσει πέρισυ, τέτοιον καιρό, και αναφέρονταν στον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που ακολούθησαν, στην Αθήνα του 2008…

«Ανοιχτή επιστολή για όσα συμβαίνουν και μας απασχολούν» [Από το blog “ Rodia Mixer”]

Στις 19.12.2008, στο blog “Rodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:

Ανοιχτή επιστολή για όσα συμβαίνουν και μας απασχολούν

Σε αυτή τη στιγμή της πολιτικής και κοινωνικής κατάθλιψης που μας σκεπάζει όλους, εκφράζουμε τη δική μας φωνή απόγνωσης, αλλά και ελπίδας. Απόγνωση, γιατί με τον αδιανόητο για μια «δημοκρατική» πολιτεία φόνο του, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έγινε άθελά του το παιδί όλων μας. Η απαράδεκτη και πασιφανώς αδικαιολόγητη βία εκείνων που θα έπρεπε να περιφρουρούν την ασφάλεια όλων των πολιτών, έβαλε αυτό το άτυχο παιδί στα σπίτια όλων μας. Ο ξαφνικός θάνατός του μας γέμισε με προσωπική θλίψη για το παρόν και το μέλλον όλων των σημερινών παιδιών, και μας θύμισε πόσο εύθραυστη είναι στη σημερινή πραγματικότητα όχι μόνο η μελλοντική τους ευτυχία αλλά και η ίδια τους η επιβίωση. Γιατί τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η Ελληνική Αστυνομία συνεχίζει να δρα σαν ημιαυτόνομος «τρομερός» κατασταλτικός μηχανισμός και πολλοί ανάμεσά μας συνεχίζουν να υπεραμύνονται αυτού του χαρακτήρα της.

Απόγνωση, γιατί την επόμενη μέρα του φόνου και εν μέσω της βίας που σκοτείνιασε την Αθήνα, όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές παρατάξεις που διεκδικούν μερίδιο στις δημοσκοπήσεις, εντός και εκτός Βουλής, επέλεξαν να περιχαρακωθούν πίσω από τον βαρετό και στερεότυπο λόγο που εξασφαλίζει την ηγεμονία στο «δικό τους κοινό». Αντί να απολογηθούν με συντριβή για το δικό τους μερίδιο ευθύνης, να δουν με ειλικρίνεια τις ρίζες του κακού και να προσπαθήσουν έστω να ψελλίσουν μία κουβέντα ειλικρίνειας, επέλεξαν να επενδύσουν στην ανανέωση της σχέσης τους με το ίδιο κοινό στο οποίο πάντα απευθύνονταν. Δεν είναι άραγε χαρακτηριστικό ότι μέχρι και σήμερα ούτε ένας από τους «υπεύθυνους» της σημερινής κατάστασης δεν έχει «πάει σπίτι του», ενώ η κυβέρνηση της χώρας θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για παραιτήσεις υπουργών;

Απόγνωση, γιατί αγαπάμε την Αθήνα που κάηκε και δεν αντιμετωπίζουμε τις πόλεις και τα ιστορικά τους κτίρια σαν αναλώσιμη καύσιμη μάζα για την εκτόνωση αγνώστων που κρύβονται πίσω από κουκούλες. Και μας είναι αδιανόητη η οποιαδήποτε δικαιολόγηση της κατατρομοκράτησης και χημικής δηλητηρίασης της ζωής στην πόλη από όσους έχουν λόγο να δρουν στο σκοτάδι. Τέτοιες εκρήξεις ακατανόητης βίας εναντίον της ιδιωτικής ή δημόσιας περιουσίας πολιτών που θα έπρεπε να θεωρούνται σύμμαχοι σε κάθε κοινωνικό αγώνα, τελικά ωφελούν μόνο όσους ευαγγελίζονται τη βασιλεία της βίαιης καταστολής και όσους λίγους ταυτίζουν την κοινωνική πρόοδο με την εξίσου βίαιη ανατροπή του συστήματος, ακόμα και ενάντια στη θέληση των πολλών.

Ελπίδα, γιατί η κατά κύριο λόγο μη-βίαιη και μονοιασμένη εξέγερση των μαθητών από τα σχολεία ολόκληρης της χώρας έχει καθαρό στόχο και λόγο. Γιατί με καθιστικές διαμαρτυρίες, πορείες, λουλούδια, ακόμα και πέτρες, οι μαθητές ζητούν να χτίσουν τοίχο απέναντι στην τυφλή βία, να βάλουν τα δικά τους θεμέλια για μία κοινωνική αλλαγή και να αναγκάσουν όλους εμάς να ακούσουμε το αίτημά τους για ένα μέλλον αντάξιό τους. Ένα μέλλον που δυστυχώς δεν προκύπτει, ούτε στο πλαίσιο των ιδεολογικά «κολλημένων» κομματικών νεολαιών, ούτε από το στείρο σύστημα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, αλλά ούτε και από τη σκανδαλώδη και βαθιά διεφθαρμένη πολιτική, κοινωνική και οικονομική ελληνική πραγματικότητα.

Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ο καθένας προσωπικά και όλοι μαζί, αισθανόμαστε πως οφείλουμε να απολογηθούμε για το δικό μας μερίδιο ευθύνης στο αδιέξοδο που με τόσο καταιγιστικό και οδυνηρό τρόπο αποκαλύπτεται καθημερινά, μετά το φονικό βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου. Αυτό το αδιέξοδο που εμείς δημιουργήσαμε βυθίζει στο σκοτάδι το μέλλον των σημερινών παιδιών. Μέσα από ένα στείρο και αδιάφορο εκπαιδευτικό σύστημα, ασφυκτικές περιβαλλοντικές συνθήκες, απουσία της φωνής τους από τα ΜΜΕ, κοινωνική αδιαφορία και νωθρότητα, πολιτική φαυλότητα που διαπερνά όλους τους τομείς της δημόσιας πραγματικότητας και μέσα από τη διάχυτη βία που κυλάει στους δρόμους, στα πανεπιστήμια και στην πολιτική και οικονομική ζωή, η δική μας γενιά των ενηλίκων έχει αφαιρέσει από τα δικά της παιδιά τις βάσεις για ένα φωτεινό αύριο.

Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε για την ελληνική δημοκρατία. Αυτή τη δημοκρατία με τα πριονισμένα δεκανίκια, που όμως πρέπει να στηρίξουμε και να δυναμώσουμε, γιατί αγκαλιάζει όλες τις ελπίδες μας για μια ζωντανή και δίκαιη κοινωνία. Αυτός ο αγώνας για ουσιαστική δημοκρατία αφορά εμάς τους πολίτες, προσωπικά και συλλογικά, και δεν μπορεί να εξαντλείται σε προτάσεις εντυπωσιασμού από τα κόμματα που ήδη την εξευτελίζουν. Η δημοκρατία που στη χώρα μας αντιμετωπίζεται σχεδόν αποκλειστικά ως τυπικό δικαίωμα που ασκείται στις εκλογές, αφορά την καθημερινή σχέση του πολίτη με το κράτος που οφείλει να είναι κράτος δικαίου και αλληλεγγύης. Η δημοκρατία που χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από ποτέ αφορά το κράτος μη-βίας, διαφάνειας, κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαίου που δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα, την ευρεία κοινωνική συμμετοχή στη διαμόρφωση και εφαρμογή των πολιτικών, τη διεκδίκηση του καθαρού και ειλικρινούς δημόσιου λόγου και τον έλεγχο των μηχανισμών άσκησης εξουσίας.

To κείμενο αυτό υπογράφουν οι:

Θεοδότα Νάντσου, περιβαλλοντολόγος

Κωνσταντίνος Λιαρίκος, οικονομολόγος περιβάλλοντος

Λευτέρης Παπαγιαννάκης, νομικός

Χρήστος Ν. Πετράκος, νομικός

Φραντζέσκα Μπόθου, ιδιωτική υπάλληλος

Κατερίνα Παπαγιαννάκη, χημικός / περιβαλλοντολόγος

Μάριος Βαληνάκης, μουσικός

Γιώργος Παπαγιαννάκης, οικονομολόγος

Βαγγέλης Τερζής, τεχνολόγος περιβάλλοντος

Γιώργος Κατσαδωράκης, βιολόγος/ορνιθολόγος

Γιώργος Παξιμάδης, θαλάσσιος βιολόγος

Γιώργος Βλάχος, Γεωπόνος

Απόστολος Γ. Παπαδόπουλος, πανεπιστημιακός

ΣΗΜ.1. -->> Μόλις έλαβα αυτό το κείμενο με τη σημείωση:-->>

Αγαπητοί φίλοι,

Πολύ προβληματισμένοι από τα όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του μαθητή το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, συντάξαμε ένα ανοιχτό κείμενο, κάτι σαν δική μας παρέμβαση σε μια κατάσταση που θεωρούμε πολύ πιο σοβαρή από όσο δηλώνει ο τρόπος με τον οποίο έχει αντιμετωπιστεί μέχρι στιγμής. H Η ανοιχτή αυτή επιστολή εκφράζει εμάς που την υπογράφουμε προσωπικά. Υπογραμμίζουμε το «προσωπικά», γιατί πιστεύουμε ότι μεγαλύτερη σημασία έχει σε αυτή τη φορτισμένη φάση ο λόγος των πολιτών.

Είμαστε στη διάθεσή σας για κουβέντα ή επισημάνσεις σας επί του κειμένου αυτού.

Ευχαριστούμε πολύ

Θεοδότα Νάντσου (από τους υπογράφοντες)

ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2008/12/anoixth.html