«Σκέψεις και ερωτήματα με την ευκαιρία της μνήμης του πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου» [Από το blog “Η ζωή είναι ωραία”]

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 28.12.2008, στο blog “Η ζωή είναι ωραία”, της “Σοφίας Κου”, διαβάσαμε αυτό:

Σκέψεις και ερωτήματα με την ευκαιρία της μνήμης του πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου

Είναι από αυτά που κάνουν το μυαλό μου να σταματάει: τι ακριβώς ήταν αυτό που έκανε αυτόν τον άνθρωπο να προσλάβει όλη τη θεϊκή ενέργεια, όλη την ουσία των λόγων του Χριστού πάνω στο Σταυρό: «άφησέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν» και να το πραγματώσει την ώρα του δικού του μαρτύριου; όταν ο ίδιος ψυχορραγούσε από τον λιθοβολισμό να παρακαλάει τον Θεό να μην υπολογίσει στους δολοφόνους του αμαρτία;

θα μου πεις: «η δύναμη της θέλησης». Μα από πού αντλείται αυτή; θα μου πεις τη δίνει χάρισμα ο Θεός. Μα τη δίνει σε όλους αδιακρίτως. Γιατί η πλειοψηφία της ανθρωπότητας αρνείται να την προσλάβει;

τι ώθησε τον πρωτο-μάρτυρα Στέφανο χωρίς να έχει κανένα προηγούμενο παρόμοιας εμπειρίας ανθρώπου, να γίνει η πρώτη;

(Ακόμα κι ο μέχρι τότε Σαύλος που ήταν παρών και με το μέρος των εχθρών του, σργότερα είχε τουλάχιστον τον Στέφανο σαν μνήμη πριν γίνει ο Παύλος, ο πρώτος των Εθνών)

και όλοι οι μεταγενέστεροι (που είναι και αρκετοί ανα τους αιώνες), ναι, είχαν τουλάχιστον πρότυπα να μιμηθούν. Αυτός όμως;

τι είναι αυτό που προ Χριστού έκανε τον (κάθε) Διογένη το μόνο που ζητάει από έναν πανίσχυρο άρχοντα να είναι να μην του κρύβει τον ήλιο; στην ουσία να μην του ζητάει τίποτα, απλά να μην του στερεί ο, τι μόνος του βρήκε;

τι είναι αυτό που πείθει το κάθε πνευματικό ανάστημα ανθρώπου να βιάζει όντως τη ροπή της ανθρώπινης φύσης μας,

και έτσι να μπορεί να περπατάει ανάμεσά μας ολοζώντανος και αιώνιος, μετά τον θάνατό του είτε με την έντονη μνήμη που μας αφήνει, είτε ακόμα και σωματικά;

Από την άλλη μεριά, τι είναι αυτό που μας λείπει, που σκοτίζει μυαλό και ψυχή όταν λέμε: «προτιμώ να πεθάνω παρά να του πω καλημέρα» και να το πιστεύουμε;

όταν διαλέγουμε να τον σκοτώσουμε; (σε πόλεμο ή σε ειρήνη)

Τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τον έναν να τρέχει με χίλια προς τους ουρανούς, προσπερνώντας τις συνθήκες ζωής του (στέρηση ή άνεση)

και τον άλλον να καρφώνεται όλο και βαθύτερα στη γη;

Υ.Γ. Όποιος αναγνώστης έχει κάποια σκέψη, ευπρόσδεκτη....

ΠΗΓΗ:

http://anatash.pblogs.gr/2008/12/skepseis-ki-erwthmata-me-thn-efkairia-ths-mnhmhs-toy-prwtomartyr.html